De werksters van halfvijf en andere gelijkenissen

[p. 26]

Het schaap dat kwijt was

Zo'n soort verhaal heeft Jezus verteld om uit te leggen dat God er voor alle mensen is en dat daarom alle mensen bij elkaar horen. Anders zijn ze niet compleet. En hij vertelde er nog een verhaal bij, dat gaat zo.

Er was eens een herder met een kudde van honderd schapen, precies honderd. Hij moest er goed oppassen en ze elke avond natellen om te kijken of ze er alle honderd nog waren. Het was maar goed dat hij dat deed want op een avond merkte hij dat er eentje kwijt was. Het was er maar één van de honderd maar toch kon die herder het niet hebben.

Hij ging op zoek en liet die andere 99 zolang aan hun lot over, dat is eigenlijk niet zo verstandig en nogal gevaarlijk dat je voor één schaapje al die andere zomaar onbewaakt achterlaat, maar die herder kon dat niets schelen, de kudde moest compleet zijn, vond hij.

[p. 27]

[p. 28]

[p. 29]

Na lang zoeken vond hij het schaap tenslotte. Het was niet eens een van de mooiste schapen, een mager beestje. Het was maar in zijn eentje gaan zitten. Zo'n kuddedier zonder kudde weet gewoon niet meer welke kant hij uit moet, en wat hij moet doen. Een schaapje voelt zich zonder andere schaapjes geen schaap meer; het kan niet meer lopen, het zit maar te zitten. Daarom nam die herder het nu ook op en sjouwde er zo mee terug, blij dat hij het gevonden had, en de herder begon zo'n beetje tegen dat schaap te praten, hij wist wel dat het dier het niet allemaal kon verstaan maar hij kon het tenminste kwijt.

Hij zei: ‘Ik ben eigenlijk wel gek ook dat ik me suf sjouw voor jou, je zal wel denken waarom slooft die herder zich zo voor me uit, dat zal je wel denken, maar je hoeft niet te denken dat ik jou zo'n bijzonder schaap vind, het allerbeste, meer waard dan alle andere 99 beesten, daar gaat het helemaal niet om. Het gaat erom dat ze er alle honderd weer zijn. Alle honderd bij elkaar en geen een die kwijt raakt, zo wil ik het hebben, dat is de bedoeling.

[p. 30]

Daarom ben ik met jou extra blij terwijl je maar een gewoon schaap bent. stel je maar niets voor’. Nu was dat schaap natuurlijk ook blij toen het weer terug was.

En de herder maakte die avond een extra groot kampvuur om samen met die schapen een soort feest te vieren omdat ze weer allemaal bij elkaar waren en je kon al niet meer zien welk schaap het nou geweest was, dat kwijt was.

[p. 31]