Verzameld werk. Deel 2

[p. 126]

Toen en nu

Gij zondt mij, tot geluk en heldere zin,
Een lief, een kind, een meester en een vriend.
Toch sloot ik mij in mist van droefheid in:
‘Leven, wanneer ik blind ben, maak mij ziend!’

Uw liefde glansde door mijn nevelweb.
Zó grote goedheid had ik niet verdiend.
Nu zie ik, helder, wat ik had en heb:
Een lief, een kind, een meester en een vriend.