Verzameld werk. Deel 2

[p. 121]

Herinnering

Een morgen vol van luwte en licht,
Op hand en blad die stille zon,
Toen, door het laatst van mijn gedicht,
Wat ik nog nauw verwachten kon:

(Zij, die verteld had van zijn zang,
Keek op van waar zij werkte in 't gras)
Een lied, slechts enkele tonen lang,
Maar 'k wist dat het de vogel was.

Hij zong, hoe kort, en ongezien,
Voor haar, voor mij zijn afscheidsgroet,
Eenmaal en nimmermeer sinds dien, -
En toch, wat is 't herdenken goed!