Verzameld werk. Deel 2

[p. 34]

In Memoriam

In liefde volg ik de onrust van zijn tochten
De wereld door, en, door zijn eigen hart.
De handen, die het zoetst der zonden zochten,
Zijn plotseling in hun laatste greep verstard.

Maar ook de duistere driften van dat leven
Hebben de dorst naar God in hem gevoed,
En dit is 't beste dat hij heeft gegeven:
Een ranke vlam, een reinigende gloed.

Die brandt, nu 't stil werd, daar de driften zwichtten
En 't lichaam, dat hen aandreef, niet meer deert,
Hel in de zilveren lamp van zijn gedichten
Van de enige olie die geen vlam verteert.