Verzameld werk. Deel 2

[p. 31]

Tot een verloren Makker

Mijn hart was vol van bitterheid,
Toen zag mijn droom u in de nacht,
Uw blik vertrouwelijk als weleer,
Uw glimlach vriendelijk en zacht.

En al mijn bitterheid was weg.
Ik dacht: wat is het leven vreemd,
Dat onverwacht iets dierbaars geeft
En plotseling iets zo liefs ontneemt.

Wat deed ik u? Wat deedt gij mij?
En toch, hoe onbegrijpelijk ver
Lijkt mij die tijd nu van voorheen,
Hoe schoon, maar hoeveel jaren her!

Ik wrok niet langer. Deze nacht
Is al mijn bitterheid verstild.
De droom is wijzer dan het hart:
Door hem zag ik úw blik weer mild.

Maar stil en ach, hóe smartelijk zingt
Iets zwaars door mijn berusting heen...
Na ieder nieuw verlies is 't hart,
Dit droom-wijs hart nu, méer alleen.