De briefwisseling tussen P.N. van Eyck en Albert Verwey. Deel 1: juli1904-april 1914

[p. 7]

196. P.N. van Eyck aan Albert Verwey, 18 mei 1914
Venezia [18.V 1914]

Zeergeachte Heer, Eindelijk hoort U iets van me. Al in de eerste week heb ik een briefje geschreven, om het bij een brief naar Den Haag intesluiten, maar 2 maal was deze te zwaar. Wij danken U en Mevr. nog hartelijk voor de mooie tulpen, die bij de receptie onze kamer hebben opgesierd. Heeft Liesbeth de monsters ontvangen?¹ Ik had zelf onmogelijk tijd. v.Royen² zal met Juffr. Baanders onderhandelen.³ Ik ben 1 maal naar de tentoonstell. geweest. Mijn bevindingen leest U wel in de Rott.⁴ Verster: 2 mooie bloemstukk.⁵ De Beweging heb ik helaas nog niet ontvangen v. huis. Binnenkort schrijf ik U meer. Hart. gr. ook aan Mevr. en van mijn vrouw.

Uw

PN.vE.

1 Liesbet (1891-1948), de oudste van de zeven kinderen van Albert Verwey en Kitty van Vloten, had grote belangstelling voor kunstnijverheid. In dat verband beoefende zij aanvankelijk het boekbinden. Vermoedelijk doelde Van Eyck op papiermonsters voor boekomslagen. (Med. Gerlof Verwey.)

2 De jurist Jean François van Royen (1878-1942) was sinds 1904 adjunct-commies bij het hoofdbestuur van de PTT. Hij had grote belangstelling voor boek- en drukkunst. Van Royen was bijzonder actief in organisaties zoals bij voorbeeld de Vereeniging voor Ambachts-en Nijverheids Kunst en de Bond van Nederlandse Architecten.
Door bemiddeling van J. Greshoff was hij in contact gekomen met Van Eyck en de bibliofiele reeks De Zilverdistel. De Zilverdistel was gesticht in 1909 of begin 1910 door J.C. Bloem en Greshoff, die kort na de oprichting Van Eyck bij hun initiatief betrokken. Diens bundel Worstelingen zou in 1910 als eerste uitgave van de reeks verschijnen. Nadat Bloem en Greshoff zich in 1912 hadden teruggetrokken, voerde Van Eyck alleen de redactie van de reeks. Na hun kennismaking trad Van Royen aanvankelijk als adviseur van Van Eyck op (voor het eerst bij de in 1912 verschenen bundel Het eigen rijk van Verwey); vanaf 1913 maakte hij deel uit van de redactie. Van Eyck trok zich in de jaren daarna steeds verder uit De Zilverdistel terug. De uitgaven van De Zilverdistel werden bij de drukkerijen Joh. Enschedé en Zonen in Haarlem of G.W. van der Wiel & Co. in Amersfoort gedrukt. In 1914 kocht Van Royen van Lucien Pissarro, een van de vernieuwende boekverzorgers in Engeland, een handpers, waarmee hij zelf de uitgaven van De Zilverdistel drukte. In 1915 en 1916 werden in opdracht van Van Royen door S.H. de Roos en Pissarro voor De Zilverdistel resp. de letters Zilvertype en Disteltype ontworpen. De laatste Zilverdistel-uitgave verscheen in 1919; vanaf 1922 zette Van Royen de pers voort onder de naam Kunera Pers.

3 Martina Baanders (1890-1971), die zich na een opleiding in Amsterdam en Zürich als sierkunstenares en grafisch ontwerpster in Amsterdam had gevestigd.

4 Over de in de maanden april t/m juni 1914 gehouden tweejaarlijkse Internationale Kunsttentoonstelling te Venetië schreef Van Eyck op 20, 25, 28 en 29 mei artikelen, die in de Nieuwe Rotterdamsche Courant van maandag 25 mei (Av. C), woensdag 27 mei (Av. B), zaterdag 30 mei (Av. B), en dinsdag 2 juni (Ocht. A) zouden worden geplaatst. In het tweede artikel noemt Van Eyck met waardering de Nederlandse kunstenaars J.Th. Toorop en Floris Verster. Dat was naar zijn mening niet uit chauvinisme, want ‘nationalisme is geen vernieuwing, maar veeleer een vereischte van groote kunst’.

5 De schilder Floris Hendric Verster van Wulverhorst (1861-1927) was opgeleid bij het genootschap Ars Aemula Naturea in Leiden, en volgde vervolgens lessen aan de Academie voor Beeldende Kunsten in 's-Gravenhage en de academie in Brussel. Na zijn huwelijk met Jenny Kamerlingh Onnes in 1892 woonde op Groenoord, een buiten aan de Haarlemmerweg en -trekvaart even buiten Leiden. Aanvankelijk schilderde hij landschappen in de stijl van de Haagse School, maar bekendheid verwierf hij door zijn stillevens en bloemstukken.