De briefwisseling tussen P.N. van Eyck en Albert Verwey. Deel 1: juli1904-april 1914

132.
Briefkaart. Poststempel: 's-Gravenhage 20/3/13

Weled.geb.Heer Albert Verwey
Noordwijk a.Zee.

Hooggeachte Heer,

Onder mijn stukje over Jaap verzocht ik den drukker een klein stukje ‘Naschrift’ bij de Aanteekeningen te drukken. Ik hoop, dat U dit goed vindt: U ziet het wel, in elk geval, op de revisie.³⁹¹

Wat ik tot nu van mijn artikel bemerkte is dit: 1^o. Gerretson had het met niet veel genoegen gelezen, hij kon er de draad en bedoeling minder goed van volgen zei hij, - overigens bleef hij in 't vage. 2^o.Jac.Bloem is er zeer onaangenaam over getroffen, zweeg tot ik schreef, - omdat hij geen booze brief wou schrijven. 3^o. Labberton las het stuk met gedragen belangstelling, ziet er in den grond v.d.zaak een zelfverdediging in, acht de eerste helft langdradig, omdat het resultaat is, wat hij op de eerste pag.reeds zegt [.] (dat de beteekenis v.'t woord al is vastgelegd); noemt mijn beschouwing over dichter en redenaar meer scherpzinnig en valsch-vernuftig dan diepeenvoudig, opgebouwd op Uw bewering te aanzien v.d.volzin! Overigens erkent hij vele goede opmerkingen. 't Resultaat is dus niet schitterend, zooals U ziet, en 't goede, dat U zich er van beloofde (en, eerlijk gezegd, ook ik eenigszins) blijft althans tusschen de broeders afwezig. Is mijn artikel werkelijk onsamenhangend (G.) persoonlijk (B.) zelfverdedigend, langdradig, over- en dus valschvernuftig (L.)? Ik vraag het mij af maar vind geen antwoord. Tezamen maken zij van 't artikel iets fraais!

Heeft U van Gerretson nog een artikel ontvangen? Hij correspondeeert met Scharten.³⁹² Deze vindt Uitzichten ‘bijna afschuwelijk’. G. wou mij tegen hem

391 Zie nrs. 124 en 125; noten 374 en 376.

392 In een essay in De Gids van 1913 onder de titel De Roeping onzer Dichtkunst , herdrukt in De Roeping der kunst , Amsterdam 1917 wordt P.N. van Eyck als een ‘niet al te sterk maar fijn talent’ naar zijn eerste publikaties gekwalificeerd. Getijden was, ondanks soms ‘mooie regels’ niet geslaagd, maar De Sterren niets dan ‘één fraaie rhetorica’ en Uitzichten toonde ‘valsch vulsel’ al verneemt de criticus nu en dan ‘een eigenaardige cellostreek’; een teken volgens hem, dat hier nog steeds een leven om (= naar) uiting streeft.’ (pp. 41-42)

[p. 211]

verdedigen, maar ik verzocht hem zich daarvan ganschelijk te onthouden, omdat ik graag de kritiek v.Scharten in ongealte[r]eerde toestand wil lezen. Sch.vraagt N.B. aan G. welke gedichten hij zoo mooi vindt opdat hij ze nòg eens leze en zich zelf nog eens onderzoeke, voordat de kritiek gedrukt wordt! G. vindt hij prachtig. Met hart.gr.ook aan Mevr. en de huisgenooten.

Hoogachtend,
geheel uw
PN. van Eyck