De getooide doolhof

[p. 41]

Verlangen.

Dan is er nog dit vaag Verlangen,
Waarin geen ding mij zéker blijft,
Dat als een vlottend, niet te vangen
Geril der lucht rondom mij drijft.

Het doet de dingen om mij henen
Als onvoldane vragen staan,
Door 't wankel twijfellicht beschenen
Van bange lamp en bleeke maan.

't Is zelf gewis het langzaam loomen
Van stervensreeden kaarseschijn,
Of een vermoeden licht door boomen,
Die in de nanacht roerloos zijn.

Ik tast in grijze schemeringen
Naar iets dat, onbestemd en mat,
Steeds weer vervliet, zoek vreemde dingen
Al ongerust maar weet niet wat....