heb gezegd, toen ik het boek uit had: jongen jongen wat hebt ge veel in het leven geleerd maar zoo weinig, zoo weinig in de kunst. Zou misschien de kunst met menschen te leven de dood der kunst zijn? En zou niet bij een mensch een vooruitgang in de kunst gepaard gaan met een achteruitgang in de kunst van te leven?
Het boek heet: ‘Possedée d'amour’ het is de liefde van een getrouwde vrouw voor een vriend van haar man, welke ook getrouwd is. Mevrouw Cazola heeft vijftien jaar lang de huwelijkstrouw bewaard en aan geen anderen man gedacht. De liefde buiten den echt duurt twee jaar, zij gaat uit van den man, de de vrouw volgt; zij bereikt haar hoogste stadium, waarin als naar gewoonte de vrouw langer volhardt dan de man. Hij wordt weldra onverschillig en de vrouw op deze fatale helling aan haar zelve overgelaten, verliest spoedig het evenwicht en eindigt door zelfmoord.
De voornaamste oorzaak van de verkoeling bij den man was deze:
Enfin, vice capital, elle était franche. Si elle mentait sans efforts devant son mari, elle se trouvait incapable hypocrisie en présence de son amant. Pour celui-ci elle mettait son âme à nu, comme sa chair et il est reconnu que les blasés aiment de legers voiles ici et là.
Les amoureux sont comme les touristes, ils ne sont tentés que par l'inconnu. Berthe ne pouvait pas garder cette belle attitude d'énigme qui est l'attrait su-
Auteursrecht onbekend