den groote cracht ende ghewelt, ende die crachte doen, sullen dat vercrijgen. Als ghy u hier toe haest soo en laet u niet vertoeven de begeerte uwer vrienden, noch die wellust der werelt, noch die sorgen des huysgesins. Die siecte der Wereldtlijcker sorghen salmen haestich breecken: want men en mach de bystandt niet uyttrecken. Ende men sal Egypten alsoo verlaten dat ghy geenen wil en hebt weder te keeren tot de vleesch potten. Eens ende haestelijck staet achter te laten heel Sodoma ende ten is niet geoorloft om te sien. Dat wijf heeft omgesien, ende zy is verwandelt in eenen steen. Ende Loth en heeft nerghens moghen toeven, maer hem wort geboden haestelijck te gaen op den berghe indien dat hy niet vergaen en woude, de propheet roept dat wy vlien sullen van dz middel wt Babilonien, niet altemet, of toevende reysen. Maer siet dat veel menschen dat vertoeven: ende hy morgen ende overmorgen verlangen, ende verlancx arbeyden sy om de sonden te schouwen seggende. Als ick wt dese sorghe ben, of als ick dese coopmanschap gedaen heb, soo wil ick my tot Godt keeren, ende ghy dwase mensche en weet niet of ghy van dien dage sult sterven. En weet ghy niet dat uyt een sorge of coopmanschap coemt, ende dat de een sonde den anderen aenhangt, daerom wilt dat liever huyden doen, want hoe ghy dat vroeger ende haestelijcker doet, hoe dattet u lichter sal wesen te doen: In anderen dingen is men neerstich: maer hier en is van noode groote haesticheyt. En wilt niet achten noch aensien, hoe veel dat ghy achterlaet, seker wesende dat Christus alleen, u voor al dat ghy verlaet ghenoech sal wesen, weest nu coen hem te ghelooven met ganscher herten en wilt op u selven niet betrouwen, maer wilt werpen alle sorghe in Godt, wilt laten u selven te soecken, ende werpt u met gantscher betrouwen in hem, ende hy sal u ontfanghen. Want God seyt door den Propheet, werpt alle u ghedachten in den Heere, hy sal u voeden en besorghen, oock seydt hy: Die Heere regeert my, my en sal niet ghebreken, ende hy sal my setten in een plaetse der Weyden: Op de wateren der refectien ofte laeffenisse heeft hy my ghevoet, ende heeft verwandelt oft beroert, mijn siel en wilt u selven niet deylen in tween, met die werelt, ende met Christo, Gy en moecht niet dienen twee Heeren, daer en is gheen gheselschap ofte gemeynschap Godt met den Duyvel, hy en ontfanght den ghenen niet die met beyde knien hinckt, hy en spouwet den ghenen niet uyt die heedt ofte coudt zijn, maer die laeu zijn. Godt is een eenich ende reyn liefhebber der zielen. Hy wil dat al heel besitten, dat hy met zijn bloedt verlost heeft: Hy en wil niet lijden dat gheselschap des Duyvels, den welcken hy eens met sijnen doot verwonnen heeft. Twee wegen zijnder alleen, een door den dienst der begeerten, ende die leydt totter doot. Die ander door stervinge des vleesch ende die leyt totten leven. Waerom twijfelt ghy? daer en is geenen derden wech, ghy moet een van dese twe aen gaen, of ghy wilt of niet en wilt. Al de geen die tot Christum willen comen, die moeten gaen door den naeuwen Wegh, door den welcken weynich menschen wandelen. Maer desen wech heeft Christus selfs getreden, ende den genen die God behaghet hebben van dat begin der werelt hebben dien wech ooc getreden, het is van noode dat gy gecruyst sult worden der wereldt met Christo, wildy anders met Christo
Auteursrechtvrij