De correspondentie van Desiderius Erasmus. Deel 19. Brieven 2751-2986

2964 Van Giambattista Egnazio
Venetië, 30 augustus 1534

Giambattista Egnazio aan Erasmus van Rotterdam, hartelijk gegroet

Er zijn zeer vele en bovendien zeer goede redenen waarom ik Sabinus in deze brief van mij met nadruk aanbeveel: omdat ik iedereen met Duits bloed onwillekeurig genegen ben, omdat hij jou met bijzondere toewijding en hoogachting vereert (wat voor mij zwaar weegt), en omdat hij zo bedreven is in de geesteswetenschappen en een zo hoogstaand karakter heeft dat ik meende hem niet te kunnen weigeren wat hij met aandrang van mij vroeg. Jij, die tijdens je leven door alle goede en geleerde mensen als om strijd wordt bemind en vereerd, bent werkelijk een gelukzalig man. Het is immers de grootste en mooiste vrucht van de deugd dat iemand zoveel toewijding en genegenheid toevalt tijdens zijn leven en niet pas na de dood - want op mijn genegenheid voor jou en die van jou voor mij zou ik uitvoeriger ingaan als ik niet werd weerhouden door de taak die ik op me heb genomen Sabinus aan te bevelen.

[p. 346]

Welaan dan: als mijn indrukken me niet bedriegen, heeft de jongeman veel eigenschappen die ieders genegenheid voor hem kunnen opwekken. Om te beginnen een zeldzame schroomvalligheid, die voor zijn leeftijd als een bijzonder aanbevelenswaardige eigenschap geldt. Daarbij komt bescheidenheid, die vooral blijkt uit zijn gezichtsuitdrukking en uit wat hij zegt. Over zijn buitengewone toewijding aan de letteren in het algemeen en de dichtkunst in het bijzonder zal ik verder niet uitweiden: je kunt daarvan zelf de getuige in een komedie of veeleer de Attische getuige zijn.^1. Hij lijkt mij in elk geval daarin zozeer uit te blinken dat hij, hoewel Duitsland in de afgelopen jaren velen heeft voorgebracht die daarmee beroemd willen worden, werkelijke roem lijkt te kunnen verwerven, terwijl bijna alle anderen ‘als schimmen ronddolen’.^2. Daarom moet jij, die als eerste de fakkel van de letteren voor de Duitsers hebt uitgedragen - met zoveel succes dat je alles van hen zou mogen verwachten, als hun gelukkige talenten niet door andere zaken in beslag waren genomen -, in elk geval deze overgebleven vonk zodanig koesteren dat die, aangewakkerd en bezield door jouw ademtocht, dat land van jou grote luister zal bijzetten, zodat het door deze tweede ster na jou (aangezien jij als eerste zoveel lof hebt geoogst) gesierd zal worden en zal schitteren. Het ga je goed, mijn zeer dierbare Erasmus.

Venetië, 30 augustus in het jaar 1534

1. Zie Adagia 1206 en 725: een ‘getuige in een komedie’ is een getuige zonder waarde, een ‘Attische getuige’ een getuige die geloofwaardig is.

2. Ovidius, Metamorphosae iv, 443.