De correspondentie van Desiderius Erasmus. Deel 19. Brieven 2751-2986

2893 Van Bernardus Gravius
Keulen, 24 december 1533

Hartelijk gegroet. Weest u zo goed het excuus te aanvaarden van tijdgebrek en het uitblijven van mijn brieven ten goede te nemen, hooggeachte heer. Enerzijds heeft namelijk de stormachtige toevloed van zaken die mij in beslag nam, anderzijds het gebrek aan bodes mij afgehouden van de verplichting brieven te schrijven. Ik zal niettemin mijn best doen mij voor de onderbreking van de correspondentie geen verwijt op de hals te halen, mits ik de beschikking heb over betrouwbare mensen en bemerk dat mijn ijver in het brievenschrijven u niet onaangenaam is.

In Keulen, waar ik werd verwacht, ben ik onder de gelukkigste voortekenen aangekomen, zij het niet zonder te zijn belaagd door woeste rovers van wie de wegen inmiddels vol zijn wegens de oorlogen in Neder-Duitsland, zodat men kan spreken van een verwarde chaos van dolle honden. Intussen, mijn hooggeachte leermeester, geloof ik dat mij niets anders rest dan u mijn eeuwige dank te betuigen voor de bijzondere diensten die u mij heeft bewezen en die ik in de toekomst nauwelijks in gelijke mate zal kunnen beantwoorden; ik zal het niettemin proberen, als mijn geringe vermogen het ooit

[p. 246]

zal toelaten, om niet de indruk te geven dat het mij aan goede wil ontbreekt. Met het oog op uw buitengewone vriendelijkheid jegens mij smeek ik u de inmiddels geheelde wond niet open te rijten en het verleden te vergeten.^1. Laat het belijden van de zonde een geneesmiddel zijn en verwaardigt u zich uw Bernardus de laatste plaats onder uw beschermelingen toe te kennen. Tot terugschrijven durf ik u, hooggeachte heer, niet aan te sporen. Maar als u uit eigen beweging zou terugschrijven, zou u Bernardus volkomen gelukkig maken en alle uithoeken van zijn hart met blijdschap vervullen. Ik zou mij langer met u onderhouden als het bezwaar van een ongeduldige bode zich niet daartegen zou verzetten of als u behagen zou scheppen in een uitvoeriger betoog. Ik vrees namelijk dat ik zondig tegen het algemeen belang (zoals de schrijver zegt)^2. door u van de tijd te beroven die u voor waardevoller studie heeft bestemd. Ik zeg u daarom vaarwel, weergaloze beschermer en leermeester, en vat u deze monsterlijke letterbrij in gunstige zin op. Blijft u mij, ten slotte, van uw kant beminnen.

In haast, vanuit mijn ouderlijk huis, op de dag voor kerstmis in het jaar 1533

Bernardus, aan uw voeten liggend

Aan Erasmus van Rotterdam, grootmeester in de letteren en altijd te eerbiedigen leermeester

1. Bernardus was eerder in 1533 enige tijd assistent van Erasmus geweest, maar was ontslagen wegens wangedrag.

2. Horatius, Epistulae ii, 1, 3-4.