De correspondentie van Desiderius Erasmus. Deel 18. Brieven 2516-2750

2746 Van Jan Łaski
Krakau, 7 december 1532

Een groet. Je brief deed me weer helemaal opleven, mijn allerdierbaarste Erasmus, omdat ik, ook al twijfelde ik geen moment aan je welwillendheid tegenover mij, het toch vreemd vond dat je mij, nadat ik je twee jaar geleden bij de conferentie van Poznań^1. en vervolgens ook vorig jaar hiervandaan had geschreven, al die tijd niets antwoordde. Tenzij je misschien besloot wraak te nemen voor mijn eerdere nalatigheid, door op jouw beurt mij te kwellen door me zo lang te laten uitkijken naar een brief van je. Of meende je misschien nog steeds het odium van onze naam te moeten ontlopen, waaronder we nu bij jullie (naar ik hoor) zwaar gebukt gaan, absoluut zonder dat verdiend te hebben?^2. En wat mijn houding betreft is er geen sprake van, mijn beste Erasmus, dat ik mijn genegenheid en die vroegere achting voor jou wat heb afgezwakt, integendeel, ik sterf bijna van verlangen naar je en zou nergens liever willen zijn dan bij jou; iets wat al het geval zou zijn geweest, als de zeer illustere koning Ferdinand het zou hebben toegelaten; zonder een vrijgeleide (zoals dat heet) van hem, was het in mijn ogen zowel om jou als om mij absoluut niet verantwoord als ik mij naar jouw omgeving zou begeven. Aangezien ik die niet kon krijgen, werd ik gedwongen mijn plannen te wijzigen.

1. Waarbij een wapenstilstand werd gesloten tussen Ferdinand van Oostenrijk en Johan Zápolya, die elkaar de troon van Hongarije betwistten.

2. Dit zal te maken hebben met de rol die Łaski's broer Hieronim in het conflict tussen Ferdinand en Zápolya speelde; zie hierna en brief 2606, noot 18.

[p. 405]

Ik was door mijn broer in die opstand verwikkeld geraakt, maar zo dat ik toen niets gedaan heb wat niet volledig het bevorderen van eendracht als doel gehad zou hebben. Hij vervolgt nu de weg die hij is ingeslagen. Toen ikzelf de toestand van dag tot dag zag verergeren en er geen enkele hoop op vrede gloorde, begaf ik me, om de indruk te vermijden dat ik de gunst van deze vorst^3. versmaadde, naar het hof hier,^4. hoewel ik, zoals je weet, allerminst een hoveling ben, aangezien ik werkelijk niet weet hoe je een vossenhuid aannaait^5. en als ik het zou weten, het volstrekt niet zou willen. Ik heb evenwel enkele vrienden met wie ik graag omga: Leopolita, een man die, behalve door zijn grote kennis, opvalt door zijn rechtschapen en bijna heilige levenswandel; onze vrienden Justus^6. en Antonin, verder Strozzi uit Florence, een jongeman die goed onderlegd is in Grieks en Latijn, bovendien zeer bescheiden en een groot bewonderaar van je. Dat is hoe we leven, mijn beste Erasmus, aangezien het niet kan zoals we willen.^7. Maar blijf jij vooral aan me denken en wees ervan overtuigd dat ik de jouwe ben en altijd zal zijn, hoe het allemaal ook loopt. Het ga je intussen goed.

Krakau, de dag na Sint-Nicolaas, 1532

3. Sigismund i van Polen.

4. In Krakau.

5. Toespeling op Adagia 2481 (Als een leeuwenhuid niet genoeg is, moet je er een vossenhuid bij doen). In de uitleg hierbij spreekt Erasmus van een ‘aangenaaide’ vossenhuid, zoals ook de Griekse bron heeft.

6. Justus Ludovicus Decius.

7. Vgl. Adagia 743.