De correspondentie van Desiderius Erasmus. Deel 8. Brieven 1122-1251

1180 Van Leo X
Rome, 15 januari 1521

Dit is een antwoord op brief 1143. De brief is namens Leo x geschreven door Jacopo Sadoleto. Een kopie van de brief werd in maart verstuurd aan Girolamo Aleandro, die de paus vertegenwoordigde op de Rijksdag van Worms.

Aan Erasmus van Rotterdam

Beminde zoon, gegroet enz. Uw brief was ons zeer welkom, daar deze ons opheldering verschafte omtrent iets waaraan wij enigszins waren gaan twijfelen, niet alleen op grond van verklaringen van een aantal toch verstandige en rechtschapen lieden, maar meer nog op grond van sommige geschriften die van u in omloop zijn, te weten dat u niettemin vervuld bent van een niet aflatende en uitstekende gezindheid jegens ons en de Heilige Stoel alsook jegens de algemene vrede en eensgezindheid en bovenal jegens de belangen en de wetten van de christelijke gemeenschap. Dit is onmiskenbaar in volkomen harmonie met de gaven die u, met Gods begunstiging, op voortreffelijke wijze hebt aangewend voor de hoogste vormen van wetenschap, alsook met de religieuze ijver waarvan u altijd hebt getuigd. Zodoende aanvaarden wij met grote vreugde dat wij, die ondanks uw afwezigheid in gedachten vaak bij u verwijlden, en die enigermate waren teruggekomen van ons voornemen uw buitengewone verdiensten te onderscheiden met een passende beloning, hersteld zijn in onze vroegere genegenheid jegens u, dankzij de plichtsbetrachting en zorgzaamheid die blijkt uit uw brief.

Was het nu maar zo dat wij bij alle andere mensen de overtuiging zouden terugvinden die zich inmiddels in ons heeft vastgezet van uw trouw en welwillendheid jegens de Heilige Stoel en ons gezamenlijk geloof! Want om met vernuft en kennis van zaken de goddelozen te bestrijden was geen enke-

[p. 162]

le tijd geschikter en geen zaak was ooit rechtvaardiger. Voor deze loffelijke taak, waarmee vroeger en nu velen als vrome en geleerde mannen roem hebben vergaard, is naar ons oordeel, gebaseerd op uw geleerdheid, niemand geschikter dan u. Wat die mannen betreft, was het God die hen riep; wat u betreft moet dit aan uw eigen inzicht worden overgelaten. Van onze kant zijn wij dankzij Gods hulp en ons geduld bestand tegen hoon en beledigingen van oproerige lieden, maar wel bedrukt het ons dat samen met het onkruid ook een groot deel van de goede oogst zijn verderf tegemoet gaat, en elk verlies dat de ons toevertrouwde kudde lijdt, treft ons deerlijk. Hoe zouden wij immers geen verdriet kunnen hebben van het ongeluk dat goede mensen treft die tot dwaling worden verleid, terwijl wij zelfs de redding wensen van degenen die de dwalingen en het ongeloof bewerkstelligen? Maar God zal ons niet verlaten en wij zullen evenmin verzaken aan onze taken en plichten.

Wat uw brief betreft, wij zijn inmiddels niet alleen overtuigd van uw voortreffelijke gezindheid, maar wij zullen tevens uw komst naar onze stad, wanneer die ook mag plaatsvinden, met vreugde en dankbaarheid begroeten.

Gegeven te Rome, 15 januari 1521, in het achtste jaar van ons pontificaat Jacopo Sadoleto