De correspondentie van Desiderius Erasmus. Deel 8. Brieven 1122-1251

1136 Aan Leontius
Brussel, 1520

Erasmus groet zijn vriend Leontius

De vrijpostigheid waarmee u mij schreef hoewel wij vreemden voor elkaar zijn, neem ik u niet kwalijk, als u van uw kant mij niet kwalijk neemt dat ik, een drukbezet man, u zo karig antwoord dat ik u zo goed als niets antwoord. Dat u de Muzen vereert, prijs ik ten zeerste in u, maar dat u hen die van de Muzen niet willen weten, ononderbroken met alle macht bestrijdt, heeft niet mijn instemming. Wie niet gewonnen kunnen worden, moeten we maar links laten liggen en de schone letteren moeten we op zo'n manier propageren dat studierichtingen die anderen meer boeien, niet op een vervelende manier te min worden bevonden. Het heeft in ieder geval geen nut zich in een wespennest te steken.^1. Wat ik heb geschreven, schreef ik overigens niet om het in een of ander heiligdom op te bergen, maar om het thuis te lezen. En met dat tomeloze enthousiasme van u maakt u mij alleen maar verdacht. Ik verdien zo'n eerbewijs absoluut niet. Zelfs voor wie dat wel verdienen

1. Erasmus gebruikt Adagia 60 (Irritare crabrones).

[p. 46]

worden er geen monumenten onthuld, tenzij na hun dood, zoals het gezegde luidt.^2. Dus zult u naar mijn mening meer bereiken als u de moeite die u verdoet door met uw, wellicht onverbeterlijke, tegenstanders, te ruziën, besteedde aan het onderricht van veelbelovende jongens en jongemannen. De schone letteren zullen meer succes hebben wanneer zij op kousenvoeten hun entree maken dan wanneer zij stampvoetend binnenvallen, en makkelijker wortel schieten indien zij binnenkomen als beleefde gasten dan wanneer zij binnendringen als vijanden. Ik zal daartoe naar vermogen bijdragen, kosteloos en graag, maar komt er iemand die dat beter doet, dan maak ik zonder enig bezwaar voor hem plaats. Maar met schreeuwerige praatjesmakers ga ik, tenzij ik daartoe word gedwongen, niet in debat; sterker nog, zelfs gedwongen nog niet. Voor het overige is er over het leven dat ik leid, niets bijzonders te vertellen behalve dat ik denk dat het lot niemand zo ononderbroken vijandig gezind is als mij. Dus, als u naar mij luistert, dan gaat u op zoek naar een ander onderwerp, beter gezegd, neemt u ieder ander onderwerp eerder dan dit. Het ga u goed. Brussel, 1520

2. Een soortgelijke opmerking komt voor in brief 867, p. 111. Vgl. misschien Ovidius, Amores 1, 15, 39.