De correspondentie van Desiderius Erasmus. Deel 8. Brieven 1122-1251

1124 Aan Konrad von Thüngen
[Leuven, ca. 31 juli 1520]

Aan de eerwaarde vader in Christus en zeer doorluchtige vorst Konrad, bisschop van Würzburg

Gegroet, hoogwaardige bisschop. Hoewel ik te schuchter van aard ben om ongevraagd zelfs heel gewone mensen met een brief lastig te vallen en op het moment bovendien te veel omhanden heb om tijd te hebben om wie dan ook te schrijven, heeft niettemin de vrijpostigheid van Draconites mij deze brief aan Uwe Hoogwaardigheid ontwrongen, die hij u nu brengt. Ik hoor dat u altijd al veel genoegen beleefde aan de voortreffelijke en hoogst gewijde studiën, maar tegenwoordig ook nog de beoefenaren van de schone letteren in bijzondere mate begunstigt. Hopelijk kan ik mij met recht tot deze laatsten rekenen! In ieder geval denk ik dat ik gerekend mag worden tot die mensen die zich op welke manier dan ook inspannen om anderen een hart onder de riem te steken. Zoals hoornblazers dat op het slagveld doen, die zelf ondertussen wel op veilige afstand van het strijdgewoel blijven, of zij die bij wedstrijden de deelnemers met koud water besproeien^1. zonder zelf aan de wedloop deel te nemen.

Tot nu toe verliep de aanwas van talent voorspoedig, als er tenminste geen

1. Adagia 951.

[p. 16]

onenigheid zou zijn of deze in ieder geval beschaafder zou verlopen. Als de traditionele studies met de huidige moderne in een goede verstandhouding met elkaar zouden opgroeien, zouden beide elkaar vooruit kunnen helpen. Nu gedragen beide zich zo, dat de ene partij de andere regelrecht te gronde richt, met als resultaat dat het beide slecht gaat. Achterlijke strijdkrachten hebben samengezworen om de ondergang van onze voortreffelijke studies te bewerken. De deugnieten zijn in de meerderheid, maar de goede zaak is aan de winnende hand. En toch bestaat het risico dat naar het woord van Livius^2. die meerderheid de partij die wél deugt, verslaat, indien wij niet door u en uws gelijken worden gesteund. Ik dank u voor uw vrijgevigheid, niet alleen uit hoofde van het algemeen belang van onze studiën, maar ook privé, uit eigen hoofde, omdat u dankzij een soort vriendschappelijke oprechtheid niet neerkijkt op mijn werken, hoe onbeduidend die ook zijn.

Als in dit volstrekt voor de vuist weg geschreven briefje u iets niet mocht aanstaan, schrijft u dat dan op het conto van Draconites. Een jongeman die geschikter is, heb ik nog niet ontmoet, maar evenmin iemand die vasthoudender is. Moge de almachtige Christus Uwe Hoogheid tot in lengte van jaren ongedeerd en in groot aanzien voor ons bewaren.

2. Livius Ab urbe condita 21, 4, 1.