De correspondentie van Desiderius Erasmus. Deel 6. Brieven 842-992

965 Aan William Blount, lord Mountjoy
Antwerpen, [15?] mei 1519

De zeer illustere baron William Mountjoy wordt gegroet door Erasmus van Rotterdam

Onvergelijkelijke mecenas, tot nu toe wenste ik uw Engeland geluk, dat het zoveel personen telde met een uitzonderlijk goed karakter en een al even uitzonderlijke geleerdheid; nu word ik bijna jaloers, dat het een zodanige bloei doormaakt in elke soort van studie, dat het de roem afpakt van andere landen en ze bijna in duisternis hult. Overigens is die roem niet zo nieuw voor uw eiland, omdat het al lang vaststaat dat daar uitstekende mensen te vinden waren. Dat is bijvoorbeeld te zien aan uw universiteiten, die in ouderdom en aanzien wedijveren met de oudste en beroemdste. Ik heb grote bewondering voor de zeer eerwaarde bisschop van Winchester, die op zijn kosten een schitterend college oprichtte, speciaal gewijd aan de literatuur.^1. Nog meer echter ben ik verrukt over de bijzondere en werkelijk heroïsche gezindheid van de zeer eerwaarde kardinaal van York, aan wiens wijsheid te danken is dat de universiteit van Oxford niet alleen zal worden gesierd met alle soorten talen en wetenschappen, maar ook met gedrag dat past bij de hoogste soort studie.^2. De universiteit van Cambridge bloeit allang met al

1. Corpus Christi College in Oxford, in 1517 gesticht door Richard Foxe.

2. Thomas Wolsey stelde in 1518 zes lectoraten in.

[p. 295]

wat haar tot sieraad kan zijn, met aan het hoofd de zeer eerwaarde heer, de bisschop van Rochester, die zich in geen enkel opzicht geen voortreffelijk prelaat betoont.

Deze lof komt echter grotendeels toe aan het inzicht van de koning, de bron als het ware van deze beslissingen. Er is volmaakte en, zoals men graag voorspelt, eeuwige vrede tussen u en de koningen van zoveel landen. Misdadigers worden verdreven, er gelden goede wetten, de beste literatuur stijgt in aanzien. Van al die dingen is de koning zelf niet alleen de bedenker en de leider, maar ook het voorbeeld, door zelf ten uitvoer te brengen wat hij voorschrijft. Niemand ter wereld wens ik van harte meer goeds toe dan u, en toch scheelt het niet veel of ik was jaloers op Uwe Hoogheid, omdat u het voordeel geniet van zoveel goede dingen zonder mij, eens deelgenoot van voor- en tegenspoed. En wat erger is, intussen, terwijl u om zoveel redenen gelukkig bent, moet ik de strijd aanbinden met een aantal vreselijke, niet mensen, maar monsters. In deze situatie zou ik maar wat graag uitproberen waartoe de welsprekendheid in staat is, als christelijke schroom me niet, als een soort Homerische Pallas Athene,^3. als ik mijn hand al uitsteek naar het gevest, bij de haren greep en tegenhield. Het ga u goed. Antwerpen. In het jaar 1519. [1] mei

3. Homerus, Ilias i, 193-198.