De correspondentie van Desiderius Erasmus. Deel 6. Brieven 842-992

942 Aan Johannes Draconites
Leuven, 18 april 1519

Erasmus van Rotterdam groet zijn vriend Johannes Draco

Alvorens een lofrede op mijn verdiensten af te steken vraag je excuus voor je stijl en smeek je me iedere gedachte aan vleierij uit te bannen. Je vloeiende stijl, helder en vlot, viel evenwel zeer bij me in de smaak, vooral gezien je jeugdige leeftijd; hierdoor komt het dat ik in de toekomst uitzonderlijke welsprekendheid van jou verwacht. Verder zie ik volstrekt geen reden waarom iemand mij zou benijden of juist zou vleien. Wat zou vleierij immers opleveren? Hoewel dergelijke lofprijzingen, die sommigen me uit enthousiasme of vriendelijkheid toedelen, me niet geringe afgunst bezorgen, kan ik de genegenheid waaruit ze voortkomen niet geheel en al verwerpen. Was het profijt dat de christelijke wereld, naar je vertelt, uit mijn geschriften heeft kunnen halen, maar enigszins werkelijkheid! Want wie ben ik dat ik werkelijk veel voor de wereld kan betekenen? Ook al probeerde ik mijn talent, hoe gering ook, aan te wenden om winst te maken voor mijn Heer.^1. Als het ontbrak aan resultaat, ontbrak het niet aan goede wil. Sommigen geven op een al te onsympathieke manier weerwoord, anderen weer laten bovenmatig goedkeuring blijken. De giftige opmerkingen van de eerste groep verdien ik niet, de lofprijzingen van de andere groep acht ik niet terecht. Ik meet mezelf intussen met mijn eigen maat:^2. ik voel me niet groter door de lofprijzingen en bijval van bewonderaars en laat me absoluut niet van mijn stuk brengen door de onjuiste opvattingen van critici. Ik troost me intussen met een goed

1. Vgl. Mattheus 25:14-30.

2. Adagia i, 6, 89.

[p. 243]

geweten en verwacht de beloning voor al die doorwaakte nachten van Christus, als de mensen weinig dankbaarheid tonen. Overigens merk ik dat mijn pogingen door de meest gerespecteerde mensen worden goedgekeurd; maar de slechte mensen zijn in de meerderheid.

Je getuigt uit naam van de gehele universiteit van Erfurt van haar huidige belangstelling en goede gezindheid en je biedt die bovendien aan voor de toekomst. Welnu, het deed me zeer veel genoegen de goedkeuring te krijgen van zo'n roemrijke universiteit; immers, ze zouden niet zoveel genegenheid tonen als ze geen goedkeuring gaven. Ik hoop maar dat Eobanus niet evenveel spijt heeft van zijn reis hierheen als ik verheugd ben dat ik het geluk had kennis te maken met een zo geleerd, zo welbespraakt, zo rechtschapen en zo welgeaard man. Terwijl ikzelf de man weinig beleefd heb ontvangen, omdat ik het op dat moment zeer druk had - er is trouwens geen moment dat ik het niet druk heb. Het ga je goed, mijn dierbare Draco. Leuven, in het jaar 1519. 18 april