De correspondentie van Desiderius Erasmus. Deel 5. Brieven 594-841

812 Aan Gerard Geldenhouwer
Leuven, 17 april [1518]

Erasmus van Rotterdam aan Gerard van Nijmegen, secretaris van de zeer eerwaarde heer bisschop van Utrecht, hartelijk gegroet

Wat moet ik over jou afroepen, mijn beste Gerard, voor wat je gedaan hebt? Ik bid dat je spoedig wordt opgezadeld met een groot beneficie. Je zei - en je was niet de enige - dat Zijne Hoogheid^1. niet voor de vierde of vijfde dag zou vertrekken. Volgens algemeen gebruik verdubbelde ik het aantal dagen, in de veronderstelling dat hij niet van plaats zou veranderen voor de achtste dag, en ik had hier veel werk liggen. Ik zag dat Zijne Hoogheid het op dat moment ook erg druk had, en voorzag dat jullie laat zouden dineren, terwijl mijn maag al rommelde van honger. Ik glipte dus weg na je te hebben gezegd dat ik die dag thuis zou blijven voor het geval dat hij iets van me nodig had. Ik ontving geen bericht. De volgende dag reisde ik snel naar Leuven, omdat ik dacht dat het voor de ontmoeting met de bisschop niet veel uitmaakte of ik hier was of daar bij jullie. Ik liet thuis een boodschap achter om te zeggen dat ik gereed was om op elke wenk te reageren. Vandaag had ik al bijna besloten terug te rijden, en ziedaar, Desmarais, je oude drinkebroer, met de boodschap dat Zijne Hoogheid vandaag vertrekt. Als dat waar is, moet je optreden als een uitmuntende beschermer voor me, opdat meneer er niets anders in ziet dan wat werkelijk het geval is. Meer nog, ik moet jou eigenlijk ter verantwoording roepen, met jou heb ik een appeltje te schillen, omdat jij me met je praatjes op het verkeerde been zette.

Geloof mij, mijn beste Nijmegenaar, er is geen vorst ter wereld die ik oprecht meer aan me wil verplichten dan bisschop Filips, niet alleen omdat ik onder zijn gezag val, maar omdat hij in alle opzichten voortreffelijk is, omdat

1. Filips van Bourgondië. Deze hield zich met Geldenhouwer in de buurt van Leuven op.

[p. 297]

hij mijn kleine talentje koestert; ten slotte word ik als door een stilzwijgende en verborgen aandrift van mijn geest ertoe gedreven hem te vereren. Ik ben niet al te veel waard als het gaat om verplichtingen in hoffelijke kringen, maar waar ik wat waard ben zal ik duidelijk blijk geven hoezeer ik tegen Zijne Hoogheid opzie en hem bemin. Niemand hoeft dit te geloven, als ik het niet spoedig metterdaad bewijs. Ik zal het niet wagen hem zelf zo dikwijls met mijn brieven te storen; zorg jij er nu voor dat je de rol van brief vervult. Als hij me oproept, zal ik komen aansnellen; zo niet, dan zal ik met des te meer zorg mijn reis voorbereiden, zodat ik vlugger kan terugkeren. Ik denk terug te zijn voor oktober. Dan zal ik, verlost van alle theologische spitsvondigheden, me met ontspannen en rustige geest aan de muzen en aan mijn vrienden wijden. Ik zou niet aan deze zeer gevaarlijke reis beginnen, als de zorg om mijn reputatie me er niet toe dwong. Waar ter wereld Erasmus ook zal verblijven, ik beloof stellig, dat Zijne Hoogheid een waarlijk toegewijde en nederige dienaar zal hebben, en uwe eerwaarde een oprechte vriend. Vaarwel, mijn beste beschermer

Leuven, 17 april 151[4]