De correspondentie van Desiderius Erasmus. Deel 4. Brieven 446-593

512 Aan John Watson
Brussel, 13 januari 1517

Erasmus van Rotterdam aan John Watson, bekend theoloog; gegroet

Wat vertel je me nu, mijn beste Watson?^1. Ik heb je dus in je omzwervingen gevolgd tot Syrië toe? Met mij is het niet anders, want ik draag zelf al mijn vrienden, maar in het bijzonder Watson, overal mee in mijn hart. Waar ik ook ga, ik zal me altijd onze heerlijke vriendschap herinneren en ook de nachten, doorgebracht met vrolijke verhalen zonder ook maar een vervelend moment. Het deed me ook veel genoegen dat je de herinnering hebt opgefrist van de oude vrienden met wie ik in Venetië omging. Overigens de naam die je ontschoten was, is Marcus Musurus. Ik ken de oprechtheid van die mensen: zij overstelpen Erasmus zo met lof dat, als het de goden behaagt, sommigen zelfs jaloers op hem worden, iets wat ik echt nooit van ze verwachtte en ook nu nauwelijks kan geloven. Dat jij, een integer en erudiet man, het Nieuwe Testament waardeert vind ik erg prettig, Toch zou ik daarover niets durven zeggen behalve dat ik mijn uiterste best deed in de mate van het mogelijke aan alle goede geesten de filosofie van Christus aan te be-

1. Zie brief 450, waarop deze brief een antwoord is.

[p. 155]

velen. Mijn beste John, ik waardeer je houding bijzonder: je bent zo goed thuis in de labyrinten van de scotisten^2. en toch veracht je deze simpele en weinig subtiele zaken niet; je geeft tegelijk aan deze filosofen voldoening en behoud niettemin je vrije oordeel. Het past bij jouw karakter, zo religieus en toch vrij van iedere kwezelarij, zo vriendelijk en toch zonder trivialiteit, zo strikt en toch zonder strengheid. Maar laat ik ophouden, want anders denk je dat dit niet een huldeblijk is maar dat ik je in je eigen munt terugbetaal. Peter Falck, een man van veel gezag in zijn land, schreef na zijn terugkeer veel over twee Engelsen van wie hij de namen, denk ik, was vergeten. Hij raakte meteen een gevoelige snaar: Aha, dacht ik, dat is mijn vriend Watson, want ik had gehoord van je vertrek.

Ik was al te paard gestegen om naar Canterbury te gaan en zie, iemand kondigt aan dat de bisschop van Rochester,^3. de kanselier van jullie college,^4. op dezelfde dag in Londen zal zijn. Terwijl ik op hem wachtte van dag op dag, verspilde ik een paar dagen in Londen. Je brief is pas na enige maanden bij mij terechtgekomen. Je vraagt van mij een overzicht van mijn werken: wel, Adriaan van Baerland, een man met een aardig verstand en een aangename spreker, heeft het al, buiten mijn weten, samengesteld; ik stuur je dus zijn brief mee. Groet al mijn vrienden bij naam, ook al doe ik dat zelf niet. Vaarwel, aardigste van mijn vrienden.

Brussel, 13 januari 1516

2. Volgelingen van Johannes Duns Scotus.

3. John Fisher.

4. St. John's College.