De correspondentie van Desiderius Erasmus. Deel 4. Brieven 446-593

490 Van Henricus Glareanus
Bazel, 13 november [1516]

Glareanus aan de heer Erasmus, gegroet

Dat ik zo kort ben, dierbare Erasmus, is de schuld van Johann Froben, de gemeenschappelijke vriend van alle leergierigen. Hij had me gevraagd je te schrijven, maar zei dat de postbode pas over acht dagen zou vertrekken. Er zijn nauwelijks acht uur verlopen of de bode eist mijn brief op, terwijl ik nog geen letter op papier gezet heb. Ik ben er maar voor gaan zitten in de mening dat ik beter iets - hoe kort ook - dan niets kon meegeven en de gelegenheid om je te schrijven liever moest grijpen dan laten schieten. Vergeef daarom deze jongeman die dom is, maar wel zo wijs zijn eigen domheid te kennen en zich bewust te zijn te leven bij de gratie van de Zotheid.

Je vroeg me in je laatste brief^1. het gedicht dat Hermann Busch ter ere van jou heeft geschreven op te sturen en ook het mijne. Ik heb dat met meer ijver gedaan dan goed was, door er mijn eigen dwaasheid aan toe te voegen. Ik deed er namelijk een gedicht bij bestemd voor mijn vriend Oswald,^2. nu schoolrector in Zürich, dat ik niet corrigeerde omdat ik het razend druk had. Zo zag ik een beschamende fout over het hoofd in de zesde regel van boven. Ik had namelijk lǒricatus, ‘gepantserd’, geschreven met een korte eerste lettergreep; geen geleerde kan dat zonder afschuw aanhoren. Overigens had ik in de marge nog venenatus, ‘vergiftigd’, genoteerd, maar ik weet niet waardoor dat later aan mijn aandacht ontsnapte. Het is geen ernstige fout,

1. Brief 440.

2. Oswald Geisshüssler.

[p. 111]

dat weet ik, maar bij iets groots kan men een kleinigheid vergeven, bij iets kleins nooit. Daarom vind ik het bijzonder vervelend dat ik daar uitglijd waar ik geen vergiffenis, maar hoongelach verdiende. Maar jij bent zo vriendelijk en zo gemakkelijk te vermurwen dat je Glareanus ook deze fout zult vergeven. Ik smeek je echter het gedicht helemaal te verscheuren, in het vuur te werpen of te verbergen, aangezien het het daglicht niet verdient, tenzij Erasmus het met zijn vijl bijwerkt, maar ik wens dat je die aanwendt voor betere geschriften.

Blijf ervan overtuigd, mijn dierbare Erasmus, dat ik overal je lof zing, je geschriften steeds weer bewonder, je grootheid overal prijs en vooral dat ik oprecht van je houd, hetgeen jouw verdienste is, allerchristelijkste man, omdat je me het ware christendom hebt onderwezen; daarvoor mijn dank die ik in mijn hart kan voelen, maar niet met mijn pen beschrijven. Tijdens de markt van Frankfort verwacht ik weer een brief van jou en ik zal je op de hoogte stellen van mijn zaken waarover ik nu, vanwege de weinige tijd, niets heb kan bedenken, laat staan iets over kan schrijven. Verder verkeer ik in goede gezondheid en ook met Rhetus,^3. Oswald, Peter en Valentin^4. en al mijn leerlingen, bewonderaars van jou, gaat het goed en ze vragen me je hun groeten over te brengen. Maar laat het jou ook goed gaan.

Bazel, 13 november

3. Hieronymus Artolf.

4. Peter en Valentin Tschudi.