De correspondentie van Desiderius Erasmus. Deel 4. Brieven 446-593

454 Van Philipp Melanchthon
Tübingen, 20 augustus 1516

Dit gedicht, in het Grieks, is het eerste contact tussen Melanchthon en Erasmus. Philipp Melanchthon was een achterneef van Johann Reuchlin, die de Griekse vorm van zijn naam (Schwarzerd) bedacht en hem aanmoedigde in zijn studie. Melanchthon studeerde in Heidelberg en Tübingen en zou in 1518 hoogleraar Grieks worden te Wittenberg. In de Reformatie zou hij een belangrijke rol innemen.

Philipp Melanchthon op Erasmus, de grootste van alle mensen, gegroet

Overtuiging - een schrandere en betoverende godin -
verzocht eens de almachtige Zeus
om de vaten waarin de nectar wordt gemengd,
waarin zij de ambrosia naar het vriendenfeest
van haar gasten op de Parnassus bracht.
‘Overtuiging, kindlief’ zo sprak Zeus met vriendelijk gelaat,
‘je gasten zijn ook mij, als god van de gastvrijheid, dierbaar.
Neem deze gave en aanvaard in dank de hoorn
van Amalthea,^1. gevuld
met geurende erasmiaanse bloemen waaruit de bergnimfen
rivieren van ambrosia, zeeën van nectar halen.
Laat deze honingdauw de liefste drank zijn
van zoetgevooisde Muzen en van de mooie Cupido's
en van Verlangen en van de Gratiën.
Mogen de lelies in de hoorn des overvloeds van Erasmus
lang bloeien als guirlanden voor de goden.’

1. Geit die Jupiter als kind zoogde; een van haar hoorns werd door Jupiter onsterfelijk gemaakt als de hoorn van overvloed; zie Adagia i, 6, 2.

[p. 46]

 

Overtuiging liet Zeus' woorden gaan door de menigte

 

van de Parnassus, waar de sympathieke kring

 

van goden die zich blij vermaakten

 

de hoorn die overliep van Erasmus' bloemen hanteerden.

Tübingen, 20 augustus 1516