De correspondentie van Desiderius Erasmus. Deel 2. Brieven 142-297

171 Aan Nicolaas Werner
[Leuven, september 1502]

Erasmus had Parijs vanwege de pest verlaten in 1501 en bleef een vol jaar weg. Het is mogelijk dat hij in juli of augustus 1502 terugkeerde, maar al spoedig vertrok hij weer, bang voor een nieuwe epidemie. Hij dacht erover naar Keulen te gaan, maar omdat ook daar de pest uitbrak, vestigde hij zich in Leuven en bleef daar twee jaar. Nicolaas Werner was de zevende prior van Stein en een oude vriend van Erasmus. Deze en de volgende brieven wijzen op toenemende spanning in de betrekkingen van Erasmus met Stein.

Erasmus van Rotterdam aan de eerwaarde vader Nicolaas Werner, gegroet

Als men mij de waarheid vertelt, lijkt u nogal aanstoot te hebben genomen aan mijn brief^1. die ik, hoe waarachtig ook, misschien met meer vrijmoedigheid schreef dan betaamde. Maar u, een begripvol man, had dat moeten toeschrijven of aan mijn gerechtvaardigde verdriet of aan het feit dat men in een brief, die altijd op geheimhouding mag rekenen, soms wat vrijer mag spre-

1. Deze brief is niet bewaard gebleven.

[p. 63]

ken. Wat kan ik anders dan woedend worden op iemand die dergelijke woorden over mij uitstort, of liever uitbraakt? Om u heen zijn er domme en ongeletterde mensen die me verachten en die denken dat vroomheid alleen bestaat in de monnikspij en in droefgeestigheid; niets is gemakkelijker dan te verachten wat men niet kent, niets is ook dommer.

Ik was nauwelijks in Leuven aangekomen of de magistraten van de stad kwamen me, terwijl ik daar niet op uit was en het ook niet verwachtte, een leertaak aanbieden en wel op spontane aanbeveling van heer Adriaan van Utrecht,^2. die hier deken is. Ik heb deze aanbieding om bepaalde redenen geweigerd; één ervan is dat ik hier te dicht bij de Hollandse tongen zit, die weten hoe schade te berokkenen, maar nooit hebben geleerd iemand tot steun te zijn. Vaarwel.

2. Adriaan Boeyens, de latere paus Adrianus vi.