De correspondentie van Desiderius Erasmus. Deel 1. Brieven 1-141

[p. 74]

28 Aan Cornelis Gerards
[Stein, 1489?]

Erasmus van Rotterdam aan de dichter en theoloog Cornelis, gegroet

Jouw brieven, dierbare Cornelis, boeien me zó dat ik er steeds heviger naar verlang je weer eens te ontmoeten. Je hebt gehoord, schrijf je, dat ik een berijmd geschiedverhaal ter ere van de heilige Bavo heb gepubliceerd. Maar het was een vals gerucht, dat je valselijk is verteld. Niet ik, maar Willem, mijn alter ego, is de schrijver van dit gedicht, ik bedoel je zeer liefhebbende neef.^1. Tussen ons beiden is een zó warme vriendschap opgebloeid dat je kunt zeggen dat we één ziel zijn in twee lichamen. Ondertussen heb ik besloten - daar jij me dit zo vriendelijk aanraadt - van nu af aan niets meer te schrijven wat niet een geur van heiligen of heiligheid verspreidt. Als je vindt dat sommige gedichten die ik je geef, te los van toon zijn, moet je het me maar vergeven en wat toegeeflijk zijn voor de leeftijd waarop ik ze geschreven heb. Met uitzondering van een lyrisch gedicht^2. dat ik onder handen had toen ik je brief kreeg en een lijkrede^3. die ik onlangs geschreven heb en die ik je wilde laten zien, zodat je je een oordeel kunt vormen van wat ik in proza vermag, en die ene satire,^4. heb ik al het andere als jongeman geschreven, toen ik nog niet in het klooster was getreden.

Verder heb ik niets bij de hand om je te geven. Wat nog over was, is me met vriendschappelijke aandrang door een vriend ontfutseld en deels gegaan naar schoolmeester Alexander Hegius, mijn vroegere leraar, en naar Bartholomeus van Keulen, een man van uitzonderlijke geleerdheid en groot liefhebber van de poëzie - ik heb zijn gedichten hier - deels naar Utrecht.^5. Maar ik heb ervoor gezorgd je ook een kopie te sturen van de brief die ik eens, op jouw verzoek, geschreven heb aan de eerbiedwaardige meester Engelbert^6.

1. Willem Hermans schreef ter ere van de Haarlemse patroonheilige Bavo zijn In laudem divi Bavonis Haerlemmensis oppidi presidis, dat als ode 12 verscheen in Silva Odarum (Parijs, 1497). Zie brief 49, inleiding.

2. Misschien een gedicht op St. Michaël.

3. Waarschijnlijk de lijkrede voor Bertha van Heye.

4. Misschien een van de drie satiren in 1513 gepubliceerd door Reinier Snoy in zijn Herasmi Roterodami silva carminum (Gouda, 1513).

5. Misschien enige gedichten om de gunst te winnen van David van Bourgondië, bisschop van Utrecht, die Erasmus op 22 april 1492 tot priester zou wijden.

6. Engelbert Schut.

[p. 75]

in de hoop om, met jouw voorspraak, iets van hem los te krijgen, wat mij tot nu toe niet is gelukt. Daarom denk ik nog niet dat deze grote man hooghartig en arrogant is, maar dat sommige vrienden met hun kwekkende tongen, zeer onvriendschappelijk, mijn naam bij hem hebben zwart gemaakt. Het zal dus van jouw goedheid afhangen, beste Cornelis, om mij weer met hem te verzoenen, want jij hebt de grootste invloed op hem. Als je dit wilt doen, doe je iets waarvoor ik je zeer dankbaar zal blijven en dat volkomen past bij je vriendschap. Vaarwel, en ‘moge wederzijdse liefde jou, met je trouwe ziel, voor mij bewaren, ook als ik afwezig ben.’^7.

7. Tibullus, Elegiae i, 6, 75-76.