Tuin van Eros

[p. 49]

Het Teeken

Gij kunt mij vluchten, vrouw, die mijnen bloedstroom vreest:
dit lijf, gekluisterd, bedelt weerloos om uw gang.
Veel lippen roert men flauw, een enkle beet duurt lang,
en kerft het wreede teeken dat niet meer geneest.

Treed voor het spiegelglas waar ge in uw oogen leest,
aanschouw het vuur, het zwoele, en bezie uw mond:
hij is van kussen zat, maar fel en diep gewond -
uw droomend voorhoofd gloeit, want daar is geest van mijnen geest.