Tondalus' visioen en St. Patricius' vagevuur (2 delen)
(1914-1917)–H.J.E. Endepols, René Verdeyen–
Auteursrecht onbekend
[Folio 151a]
| |
Ende die ziel sechde Al is dese wech alte nauwe ende haert. ende wij daer nyement in ghesien en hebben dan ons. Wat ist dat die ewangeliste secht. Die wech is wijt ende breet die totter doot wart leidet. ende daer gaen voel lude in Die engel sechde hem weder Van desen wege en sprac die ewangeliste doe niet. mer vanden ongeorlofden ende vulen wertliken [...] wege ende leven Want bi dien wege. soe coemt men tot desen wege Dus ghingen sij veer ende arbeide boven maten. ende quamen tot enen dale Ende sij sagen daer smytten. daer men grote screyi[n]ghe in hoerden. Doe | |
[Folio 151b]
| |
sprac die ziele Here hoerstu dat ic hoer Hij antwoerde Ic hoert ende wetet. Die ziel sechde: Wat name heeft dese pine Die engel sechde. Dese pine heit vulcanus Overmits wes behendicheit voel menschen sijn ghevallen Ende vallende werden sij van hem ghepijnt Ende die ziel sechde Mijn here, sal ic oec die pine lijden. Hi antwoerde Ja du Ende doe hijt ghesecht hadde doe ghinc hi voir hoer. Mer al wenende soe volgede si hem Ende doe sij ter steden ghenaecten. soe quamen hem die pinres [...] te gemoete mit gloienden tangen Ende want die engel swech soe naemen si die ziel die hem volgede ende hielden | |
[Folio 151c]
| |
se. ende worpen se in enen bernenden oven ende bliesen mit blaesbalgen. alsoe alsmen yser plech te purgieren Tot dat die zielen al. die daer branden toe niete worden Ende doe sij alsoe ghesmolten waren dat sij anders niet en schenen te wesen dat vuer Soe doerstack men se mit iseren gloienden drietackenden grepen Ende leechden se op enen anbeelde ende smeden se mit hameren hent datmen XX of XXX of hondert zielen in enen cloet smede. Ende nochtant dat swaerre is soe en storven sij also niet. Wat sij begerden den doot. ende en mochtens niet vinden Ende die pinres spraken tot malcanderen. En ist niet ghenoech | |
[Folio 151d]
| |
Ende die andere int [ander] huys antwoerden Werpt se ons toe dat wijt sien moeghen oft ghenoech sij Ende doe si se over worpen soe ontfingen sij die ander in yseren tangen. eer sij der eerden nakeden. Dese worpen si oec int vuer als die irsten deden Ende aldus worden die onseligen. nu hier ende nu daer geworpen Ende over al worden sij gepijnt ende verbrant tot dat hoer vel ende vleisch. bene ende senen als assche verteert worden ende in een vlamme vuers Doe die ziel lange in deser pinen gheweest hadde Soe quam die engel bi hoer ende begreep se als hij plach van midden des vuers. ende begonde te seggen. Hoe bijstu daer an. was di niet [soe] | |
[Folio 152a]
| |
suet die oncuyscheit des vleischs dattu daer om soe grote [ende soe voel] pine moeste lijden Ende sij en mochte hem niet antwoerden want na dusdanen pinen en had sij ghene macht te spreken Hier om doe se die engel sach alte seer vermoeit soe sprac hi guedertierlic tot hoer ende sechde. Werdet vrome. Want onse here leidet di ter hellen. ende brenget di weder van daer. Hier om wes starck. Want al sijn die pinen quaet die du gheleden heves tot nu toe. sij sijn meerre daer du van verloest salste werden. Ist nochtant datte[t] onse verloser wil Want hi en begeert niet den doot der sunderen. mer dat sij leven ende beke\ren | |
[Folio 152b]
| |
Ende hier nae sprac hi Alle die gene die du tot noch ghesien heves die ontbeiden gods ordel. Mer dese die noch hier nederwart sijn die sijn geordelt. Want noch en bistu niet ghecomen te nederster hellen Ende hi nam sij als hi plach. ende starcte sij ende beval hoer an te gaen den anderen wech |
|