Tondalus' visioen en St. Patricius' vagevuur (2 delen)

Hoe si voer int paradijs ginghen

Doe ginghense eyn luttel voert ende si quamen teynre opgedaender poerten Als si daer doer waren saghense eyn schoen velt wel ruekende claer ende ghenoechlic suete / daer onvertallike zielen in waren zeer verblijdende / beyde van mannen ende van wijven / Ende et en was daer niet nacht noch die sonne en ginc daer niet onder / ende daer es die borne des levendes waters Alse dziel dese grote sueticheit vernam nae hoere bittre pijnen / So seidese mit groten begheerten: Die naem gods si gebenedijt van nu tot ewelijc, die my hevet verledicht vander poerten der hellen / nae die menichfoldicheit sijnre ontfermenysse ende

[fol. 21b]

hevet my ingheleydt in eyn deyl der heyliger geselscap Nu bekenne ic wel dat die woerde der scryftueren waer sijn / dat gheyn oeghe en heet ghesien / noch oer en mach gehoeren / noch nye in gheyns minschen herten ghecomen dat god hevet bereyt den die hem minnen Ende dan seidese hijr toe: Ic biddes u, wilker zielen rast es dit ende dies borne wat name heet hi Dingel seide: Hijr wandelen die niet alte guet en waren Mer si sijn van desen voersten pijnen verloest ende en hebben noch niet verdient te comen in die heylige geselscap Ende dese borne het levende water So wie ghesmaect van desen water sal ewelic leven / ende nummere in sal hem gedoersten