Mestreechter spraok, doe zeute taol!

Mestreechse volkswiesheid

Leeg aojers wasse hoeg.

Eige drek stink neet.

'ne Vergölden errem
En 'ne legen derrem.

E groet gaat
heet 'n groete brook vandoon.

Woe gebrek is aon broet,
Dao is de sjeemte doed.

Dee jóngk te peerd rijt,
Kaan aaid te voot loupe.

Hel gekrete, gaw vergete.

Eeder mentsje,
Heet ze wouvetendsje.

Dee ziech in 't speulsel lègk,
Weurt van de verrekes opgegete.

Alle mun, zien gevrun.

Zoe sop, zoe breuj.

'ne Peerdstaand
En 'n vrouwehaand
Wèlt geine stèlstaand.

't Spreke is gemaak,
Mer 't doen is de zaak.

'ne Sókkere vajer
maak bitter kinder.
Vrouwe en lievend
moot me neet mèt 't leech koupe.

Bakke en brouwe lök neet altied.

E meitske, dat flöt en 'n hin die krèjt
Is weerd, tot me ze d'n hals umdrèjt.

Es 't Keerskènneke is gebore,
Höbbe de reube de smaak verlore.

Es de haone krèje
Geit 't weer drèje.

't Eppelke smaak gewoenlik nao de boum.

De gelierdste zien de wijste neet.

Aon 'n zwake touw
moot me stèllekes trekke.

Wèlste laangk leve en gezónd,
Steek de lekker hepkes
dèks neve d'ne mónd.

Dee geld heet gespaord,
En altied bewaord,
Es heer ligk onder de eerd,
Wat is 't daan weerd?

Bei in d'n noet!
Mer steek oet diene poet!

God wach lang,
Mer straof strang.