Verhalen voor de grotere jeugd en anderen

[p. 18]

Langa Finga's Sinterklaascadeau

De donkere bril met spiegelglazen die Ram bij tij en ontij op had, diende heus niet alleen als bescherming tegen de zon. De buren vroegen zich af of hij die wel ooit afzette. Meneer Roberts, die politie-inspekteur was, had tegen zijn vrouw gegrapt dat Ram zijn bril waarschijnlijk ook ophield als hij onder de douche ging. Lachend had mevrouw Roberts geantwoord dat Ram er waarschijnlijk ook mee op sliep.

Roberts had eraan toegevoegd dat bril of geen bril het toch oppassen geblazen was, want met een buurman die er niet voor terugdeinsde bij zijn eigen ouders in te breken, oudjes te zakrollen en kinderen van hun gouden kettingen te beroven, moest men geen enkel risiko nemen. Kwasi ernstig besloot meneer Roberts zijn waarschuwing: ‘Ram is zo'n doortrapte dief, dat hij bij zijn geboorte de vroedvrouw haar ring ontfutselde. Toen hij zijn eerste bad kreeg trof men de ring in zijn stijftoegeknepen handje aan.’

Mevrouw Roberts had smakelijk gelachen en haar hoofd geschud om die gekke grap.

Met zijn ogen verborgen achter de bril kon Ram iedereen rustig bespieden zonder dat men daar erg in had. En dat was precies wat hij ermee voor had toen hij Roy en Ewald zijn plan voorlegde.

[p. 19]

Over een dikke week was het 5 december, Sinterklaasfeest. Als Roy en Ewald zich vermomden als Sint en Piet, zouden sommige mensen van de buurt het best leuk vinden om hun ondeugende kinderen door Piet onder handen te laten nemen. En als ze niet beter hun best deden, zou Piet zeker terugkomen om hun in de donkere zak te stoppen en mee te nemen naar Spanje.

Roy en Ewald zouden hun spel zo goed moeten spelen dat ze de aandacht van alle mensen kregen. Niet alleen kinderen zouden voor de deur moeten komen. Als ze in hun opzet wilden slagen, was het vooral belangrijk ook de grote mensen naar buiten te krijgen. Terwijl Sint en Piet de mensen dan buiten bezig hielden, zou Ram de huizen aan de achterkant binnensluipen en stelen wat er te stelen viel.

Dat was Ram wel toevertrouwd, niet voor niets stond hij in de buurt bekend als Langa Finga Ram.

Roy en Ewald, die op dievengebied niet voor Ram onderdeden, vonden het idee geweldig en stemden er direkt mee in. Samen gingen zij erop uit om de benodigde attributen voor de vermomming bij elkaar te zoeken.

Eindelijk was het Sinterklaasavond. Het boeventrio wachtte tot het donker begon te worden, voor zij de straat opgingen. Ewald maakte een potsierlijke indruk als Sint. Met een oude mantel om, in zijn hand een lange bezemsteel die dienst deed als staf van Sint, en met een grote papieren muts als mijter boven een masker met een vervaarlijke baard. Roy, die voor

[p. 20]

Pieterbaas speelde, zag er nog lachwekkender uit. Met een tricot balletpakje van zijn zus strak om zijn lichaam, een zwarte Foresterjas van zijn vader, grote versleten witte handschoenen en een zwarte pet tot zijn ogen over het zwartgeschminkte gezicht getrokken. Hij leek meer op een carnavalsklant dan op Piet. Over zijn schouder op zijn rug voerde hij een grote rijstzak met zich mee, die op de kleintjes toch wel indruk zou maken.

Toen ze verschenen stroomde de straat al heel gauw vol kinderen, die het vreemde stel achterna liepen in de hoop wat snoep te krijgen. Ouders kwamen ook naar buiten om stoute kinderen en bange kleintjes kennis te laten maken met Sint en Piet.

Terwijl Ewald als Sint de mensen op straat bezighield en stoute kinderen beterschap liet beloven, maakte Roy als Piet gekke grimassen en bokkesprongen voor de kinderen en zwaaide heftig met zijn knuppel en zijn zak.

Ondertussen was Langa Finga ongemerkt een erf opgelopen en voerde het plan volgens afspraak uit. Reeds had hij van drie huizen alle waardevolle dingen geroofd, toen de bewoner van het vierde huis hem op heterdaad betrapte.

Langa Finga had extra pech, want de bewoner was niemand minder dan meneer Roberts. De greep in Langa Finga's nek was dan ook niet mals toen meneer Roberts hem vertelde dat hij drei ai had om bij een politieman in te breken. De dikke dienstriem, die van achter de deur werd gehaald, maakte zijn tong

[p. 21]

gauw los. Zonder maar op één striem getrakteerd te zijn, vertelde hij van het roversplan en van zijn partners Sint en Piet, die buiten bezig waren de mensen af te leiden.

‘Wat een leuke jongens zijn jullie toch,’ zei meneer Roberts. ‘Voor leuke jongens als jullie heb ik een leuke verrassing.’ Nadat hij Langa Finga in de badkamer had opgesloten, haalde meneer Roberts snel een buurman erbij, die samen met hem Sint en Piet naar binnen sleepte.

Onder luid gelach en gejoel van de vele toeschouwers werd het boevendrietal hardhandig in de auto gepropt voor een gratis rit naar het Bureau van Politie.

Daar aangekomen was het een raar gezicht Sint en Piet onder bewaking te zien uitstappen. Nog gekker was het dat die twee de goedgevulde zak van Sint naar binnen moesten sjouwen.

In de recherchekamer keken politieagenten, arrestanten en andere aanwezigen nieuwsgierig toe hoe uit de zak van Langa Finga die meneer Roberts bij zich had, polshorloges, portemonnaie's, sieraden en andere artikelen te voorschijn kwamen.

‘Mensen,’ zei meneer Roberts, ‘de grootste verrassing van de Sint komt nu, een cadeau dat keurig in de cel bewaard moet worden.’ Hij deed de zak van Sinterklaas open en daar kwam Langa Finga zwetend uit kruipen.

‘Reken het hele gezelschap in,’ gebood meneer Roberts. ‘De eigenaars krijgen morgen

[p. 22]

hun spullen terug. Mijn buurt is voorlopig in ieder geval van deze nietsnutten bevrijd.’