Het kan je gebeuren

[p. 11]

Lotto

Ondro-bon, eindhalte Nickeriebus, drie moesjes. Ze kwetteren als parkieten bij regenweer en als ze merken dat ze in de omstanders dankbaar publiek gevonden hebben, is het hek van de dam.

‘Meisje, die jackpot is deze week 170 duizend, ik heb 5 ingevuld.

Omeni yu proberi?’

‘Suma, mi? Vrouw, ik ben nie gek, mi n'e go pot’ mi srefi n' in a duel dati.

Me lot is al zwaar genoeg, fu go teki moro lot lai na tap' mi ede.

Mij nie gezien. Geen lot, geen lotto, geen toto, geen moer! Al die kansspelletjes is alleen maar total loss. Neem me nicht Emmy. Emmy is lottoverslaafd geworden, gewoon lottodjunkie. Tot d'r trouwring heeft Emmy bij VCB gepand om lotto te kopen. Ik zeg je, gewoon drei-ai', reeds maanden a dame n' e pai geen water, geen stroom, geen telefoon, geen huishuur, geen schoolbus, alleen maar om d'r droom werkelijkheid te maken. Dan a droom kon tron werkelijkheid fu tru. A tron wan ka bigi nachtmerrie: den tapu Emmy faya, en watra, en telefoon, de hele shit. D'r man heeft d'r een afgedonderd pak slaag gegeven. Mi na wan gender uma mi srefi, ma dis' na zuiver suku mofo, ma suku, ma feni, ma tyari, want ze weet bliksemsgoed dat die vent van d'r een geweldenaar is.’

Moesje nummer twee:

‘Meisje, dan heb je deze nog niet gehoord: Oom Sjorie van Welgedacht is lotto gaan spelen, dan heeft hij een jackpot van 170 duizend gewonnen. Dan plotseling is al sem familie als roofvogels op em gekomen. Ma oom Sjorie kan sem mond goed roeren, hij heeft ze gekeken, dan heeft ie gezegd: ‘un luku dya, nooit un no sabi as ik in leven ben, nooit hebben jullie een lekkers of een kleine gebroke fo me gebracht, dan now di mi broko jackpot, dan jullie allemaal willen in geld zwemmen. Wel, un arki mi bun: geen gedonder, geen in geld zwemmen bij Oom Sjorie!

[p. 12]

Niet eens pootje baden, un kan donder op. Ik wacht op me kleinzoon Sjorsje van Blanda, ik ga em schrijven om die jackpot hier fo me te komen ontvangen. Mi vals gebit broko, en mi nanga mi soso mofo met zonder gebit mi n'e go mek foto gi Ware Tijd. Vrouw, dan is Sjorsje gekomen, a kon nanga ala en kon, peperdure boetiekkleren en goud aan sem hele lichaam, goude oorring zo groot als die van 'n motjo, goude ketting met een hanger - ik denk 't is bijna een pond - en goude ringen, aan elke vinger twee. Dan Sjorsje losjeert in Tor, ija mevrouw, in Tor baya! Dan de hele dag Sjorsje rijdt Mercedes auto volgepropt met dure meiden. Dan is Sjorsje naar lottokantoor gegaan om die bigi lai te gaan ontvangen, maar hij was eerst sem haar gaan curlen fo die foto van Ware Tijd. Dan Sjorsje geef sem 170.000 lot aan die juffrouw aan de kas.

Die juffrouw neemt dat lot, ze kijkt 't, ze gaat naar binnen, ze komt terug en geeft dat lot weer aan Sjorsje en zegt: ‘Meneer, het spijt me, maar we kunnen u niet uitbetalen, uw lot is eergisteren vervallen, u had eerder moeten komen.’

Sjorsje heeft net daar bijna een hartaanval gekregen, hij zweet over sem hele lijf en met sem Hollandse drai-tongo schreeuwt hij: ‘Vervallen? Vervallen? Gôh juffrouw, ben je helemaal mesjogge? Wat een rotstreek!! Hoe begin ik met die tienduizend euro die ik heb geleend om hierheen te komen? Die brief van m'n opa heb ik heel laat ontvangen!’

Vrouw as je ziet hoe Sjorsje nu eruit ziet, je geeft geen twee cent voor 'm. Zenwe nak en, hij stikt van stretch. Hij blijft niet meer in Tor, maar bij sem opa. En hij rijdt geen Mercedes auto meer, alleen bus.

En oom Sjorie, tye pôti, sem bloeddrukte is beesachtig hoog; hij wil met niemand praten, de hele dag hij schudt sem hoofd, hij schudt sem hoofd, hij kijkt naar sem lot en hij maakt een grote tyuri.’

Moesje nummer drie voelt zich geroepen ook een bijdrage aan de algehele hilariteit te leveren, houdt haar hand even op alsof ze om stilte vraagt, maakt een grote tyuri en steekt van wal: ‘Un sab’ Ewald toch? A zuiplap kampioen fu Flora. Danny, a boi f' en, is een tuin gaan schoonmaken fo een mevrouw en dan heeft ie met die centen een lot gekocht. Dan mi gudu, a lot win' honderdduizend. Dan na big' ai sopibeest taig' a boi: ‘Jonge, geef me die lot. Ik ga 'et fo je ontvange.’

[p. 13]

Ma Danny ede no boro, a prakseri: dis na pot puspusi fu luku merki, Pa met m'n lot is de kat zetten om op de melk te passen. A taigi Ewald dat hij 'et zelvers gaat ontvange.

Dan na saka-saka Ewald kon nanga wan triki, a kon prei Christen. Arki no: ‘Me zoon, je kent die lied toch, Geef uw lot in handen van uw Vader. Wel geef me die lot.’ Vrouw, ik zeg je, ik heb respekt fo de jeugd van tegenswoordig, want Danny is to the point gekome, hij heeft gezegd: ‘Ja pa, ik ken dat lied wel, maar ik zing nooit mee. Ik ga mijn geld zelf ontvangen.’

Nanga dati a dyompo na tap' en fiets. Weg wezen. A kis' Ewald moi! Ja toch?’

Moesje nummer een:

‘Mi gado baya, a her’ lotto sani is een strop om ons hals geworden. Ilse, me buurvrouw, stuurt Jane van d'r om brood bij Hollandia te gaan kopen. Dan een vriendelijke meneer daar vraagt aan Jane as ze ook lotto wil. Dan na beestegoed pkin dati, en mofo no beifi geen moment: Jawel, meneer! Vlug vlug, 10 quick picks fo Jane, plus vleesbroodje, plus taartje, plus ommetje rijden met meneer. Mens, ik zeg je, Jane kent die meneer zelvers niet, dan toch speelt ze quick pick fo die schoft.

Me voorganger waarschuwt de tieners, hij zegt: ‘Eén ogenblik van onbedachtzaamheid kan maken dat je negen maanden schreit.’

Hij heeft gelijk want Jane no win' neks nanga a heri tien quick picks, geen jackpot, geen 5 cijfers met extra bal, geen 5 cijfers en zelvers niet eens een 4 cijfers, dus geen vette bankrekening, alleen maar een vette buik van die extra bal van die aarzel niet, maar sla je slag smeerlap.’

Moesje nummer twee:

‘Me schat, busje komt zo, la me jullie gauw gauw nog een kleine baksies geve: Ilse van Volle Evangelie, dat mens doet zo d'r best

om d'r kinderen goed te kweken. Ze stuurt Marietje van d'r met tien dollar om een paar dinges te gaan kope fo brood fo school. Dan Marietje gaat weg met dat geld en een tas om die dinges te zetten.

Ze blijft, ze blijft, ze blijft. En as ze eindelijk terugkomt is die tas leeg.

Helemaal leeg precies as d'r eige hoofd.

Ilse aks' a las'ede krabu waar die dinges zijn gebleven om morgenochtend

[p. 14]

brood fo de kleintjes te maken. Dan Marietje geef Ilse een gevouwe ding. Ilse maakt 'et open. Meisje, je raad nooit wat 'et is. Tien loten van Boter, Melk en Kaas. Is tienmaal één dollar, is tien dollar. Die hele 10 dollar is skeer.

‘Is ma heef me toch gezegd om boter, melk en kaas te gaan kope.’

‘Meisje, ik zeg je, is zo zijn die dinges’.