Loevesteyn

Tooneel V.

Maria, IJsvogel, de Ruyter, Hendrik Jansz, Jan Hendriksz en eenige gebonden Spanjaarden, die door de Geuzen op worden geduwd.

 

Maria.

 

Gevangen? - Bloodaards! O, die schand'!

 

Hendrik Jansz.

 

Hoezee!

 

IJsvogel.

 

Dat heeft nu Vive le Geus gedaan!

 

De vier Geuzen.

 

Hoezee!

 

Hoezee! Hoezee! Vive le Geus! Hoezee!

 

Hendrik Jansz.

 

Den kerker in, bloedhonden van den beul!

(De soldaten worden door de linker achterdeur weggevoerd.)

[p. 17]

 

Herman de Ruyter

(tot Maria).

 

Kastieljes vlag is neergehaald. Een mand,

 

Het Geuzenteeken, siert de torenspits.

 

Van Loevesteijn begint Neerlands viktorie!

 

Jan Hendriksz.

 

De Heer, die eens Zijn uitverkoren volk

 

Bevrijdde van het juk der slavernij,

 

Hij zendt den mensch somtijds een duist're wolk;

 

Maar daarna weer den schoonsten zonneschijn.

 

IJsvogel.

 

En d' een rijst op in 't licht, als d' ander zinkt

 

In schaduw.

 

Maria.

 

Toef met juub'len.

 

Herman de Ruyter.

 

Dankt eerst God,

 

Dat Hij der wachten oor met doofheid sloeg,

 

In onzen geest Zijn heerlijk licht ontstak

 

En onze zwakheid met Zijn kracht bezielde.

 

O, Heere, wil nu ook ons verder leiden.

 

Voer ons den Prins toe met zijn legermacht.

 

Wek op, wek op dit zwaar verdrukte volk,

 

Dat eertijds fier zijn rechten wist te waren,

 

En thans, verstompt door felle tirannij,

 

In vreemde boeien vastgeklonken neerligt.

 

Te hulp, mijn God, dat het zijn ketens breke

 

En wegdrijv' uit dit land de vreemde bend',

 

Die U niet kent en niet erkennen wil,

 

Dat Gij een helper der verdrukten zijt,

 

Een trooster in de smart, een wreker van

 

Het recht!

[p. 18]

 

Hendrik Jansz.

 

Gerucht van stemmen. Hoort!

 

IJsvogel.

 

't Komt nader!

 

Jan Hendriksz.

 

Gekletter hoor 'k van wapenen.

 

Herman de Ruyter.

 

Nu reeds

 

Mijn beê verhoord?

 

Hendrik Jansz

(aan het venster staande).

 

Drie schuiten naad'ren 't slot,

 

Met mannen boordevol!

 

IJsvogel

(ook aan het venster).

 

't Zijn Gorkummers!

 

De vier Geuzen.

 

Hoezee!

 

Hendrik Jansz.

 

Zij hebben onze mand gezien.

 

Jan Hendriksz.

 

En ook des Heeren stem gehoord, die riep:

 

Ontwaakt, ontwaakt, Jerusalemsche schaar,

 

Het uur des oordeels is gekomen.

 

Herman de Ruyter.

 

Zet

 

De poort nu open, laat de broeders in!

(Jan Hendriksz en Hendrik Jansz gaan rechts-vóór af.)

[p. 19]

 

Maria.

 

Zou 't moog'lijk zijn?

 

IJsvogel.

(zingend)

De vos, die heeft so langen

Gebruyct alle sijn macht,

De gansen opgehangen

Al door des wolves kracht;

Maar nu komt de gans met hoopen,

Die dus lang heeft gebroet,

Nu moet de vos verloopen

Metten wolf seer verwoet

Voor de gans al metter spoet.

 

Herman de Ruyter.

(Onder 't zingen van IJsvogel heeft de Ruyter door het venster gekeken; nu nadert hij Maria.)

 

De leeuw ontwaakt en spert zijn oogen op,

 

En rekt zijn klauw en trekt zijn spieren saam.

 

Straks bukt hij tot zijn sprong, mevrouw en dan....

 

Wee uw duc d'Alf en wee zijn Spaansche vrienden!

 

Kom nog tot inkeer. Zie en hoor. Ontken

 

Niet blind en doof de teekenen des tijds.

 

Maria.

 

Ziet zelf en hoort, verwaten, plompe geuzen!

 

Perea staat met troepen in den Bosch.

 

Spionnen brachten tijdig hem bericht.

 

Reeds is naar Loevesteijn hij onder weg,

 

En aanstonds stoot uw prins, als glas op brons,

 

Op Alva's legermacht zijn hoofd te pletter.

(IJsvogel wil haar voor deze uitdagende woorden te lijf gaan; maar de Ruyter houdt hem terug.)

[p. 20]

 

Herman de Ruyter.

 

Onteer uw wapen niet. Veel leed en kwaad

 

Kwam over 't land door vrouwen haar gelijk;

 

Maar deze hier heeft uitgediend.

 

Maria.

 

Le lâche!

 

Il n'ose pas.