Logo DBNL
Gheestelycke dichten (1622)

Gheestelycke dichten

(1622)–Willem van der Elst–rechtenstatus Auteursrechtvrij

Vorige Volgende

LXX. gedicht.
Van de Hemelsche blyschap.

 
VAn droefheyt is geseyt: laet nu van blijschap seggen,
 
En, waer in dat sy leyt, ten besten overleggen.
 
Want, die oprechte vreught soect elders als in God,
 
Onwijs'lijck is beraen, en in sijn' saken bot.
 
Hier in dit al der traen en is geen' vreught te vinden
 
Die niet op korten stondt verwaeyt met alle winden.
 
Al had toch een alleen verkregen na sijn lust
 
Al dat de son beschijnt, noch waer hy buyten rust.
 
Geen' Rijcken zijn soo schoon, geen' scepters soo verheven,
 
Die ons na onsen wens volkomen hoogheyt geven:
 
Want hooger dat wy gaen, noch willen meer en meer,
 
+Het gelt geen mens versaet, en noch veel min de eer.
 
+Alleenelijck in Godt, en in sijn schoon aenschouwen
 
Leyt die volmaecte vreught daer wy ons op betrouwen.
 
Daer is't te vinden al dat hier seer werdt gesocht:
 
Te vinden niet alleen, maer t'eenemael volbrocht.
 
Die naer rijckdommen jaeght, in Gods vergulde salen
 
Met grooten overvloet zijn sekerlijck te halen.
 
Wien hoogheyt meer behaeght, die is te vinden daer:
 
Want die voor Godt is hoogh, seer hoogh is hy voorwaer.
 
De schoonheyt soect daer oock; en niet in 's werelts hoecken:
 
Godt is de schoonheyt toch: waer is sy dan te soecken?
 
De klaerheyt is hy self, en het waerachtigh licht:
 
+De saligheyt leyt dan alleen in sijn gesicht.
 
+Geen' oogen konnen sien, geen' ooren konnen hooren,
 
+Hoe veel dat 't herte peynst, geensins kan't oock doorbooren
 
De blijschap en de vreught die Godt ons heeft bereydt
 
In sijnen schoonen throon tot inder eeuwigheyt.
 
+Hier boven in Gods Rijck, daer sullen wy toch erven
 
+Een' blijschap sonder endt, een leven sonder sterven:
 
Een goet 't welck niet en is gemengelt met het quaet:
 
Een' vreught die alle vreught seer verr' te boven gaet.
 
't Is daer te vinden al: veel meer als alle menschen,+
 
Al' d'Enghelen met hen zijn mogelijck te wenschen.
 
Daer eten wy sijn' spijs, en drincken sijnen dranck:+
 
Daer singhen wy te saem den Goddelijcken sanck:
 
Daer leven wy in peys, in onsen soeten vrede:
 
Ierusalem is daer; de alderschoonste stede.+
 
Het goet is daer by hoop: het quaet en isser niet:
 
De blijschap daer en is besoetelt met verdriet.
 
Al wat de kranckheyt volght, is uyt die schoone landen
 
Gebannen en verjaeght. Gods aengenaemste panden
 
En weten van geen' pijn, van pijn of van de doot:+
 
Geset in alle vreught; bevrijt van alle noot.
 
O menschen daer op let! set daer op uw' gedachten,
 
En, 't gene dat g'hier mint voor goet, wilt dat verachten.
 
Het hemels goet volght in, dat sal u blijven by,
 
En inder eeuwigheyt het herte maken bly.

Vorige Volgende