Gheestelycke dichten

[p. 145]

LIII. ghedicht.
Tot den Dief.

VAn Leug'naers is geseyt: laet spreken nu van dieven;⁺
Die yder haet om 't meest, om dat sy elck misrieven.

Die nievers zijn gesien hoe verre dat sy gaen:

Maer werden over-al wel neerstigh gae-geslaen.

By niemant zijn sy vrient: by moeder noch by vader:
Den man niet by sijn' vrou: wat kan bestaen noch nader?

Den va'er schout sijnen soon: de moeder vlucht van 't kint.

Den soon sijn vader oock, is hy een dief gesint.

Het bloet grijpt hier geen' plaets. Een dief bekent geen' vrinden:
Maer steelt al waer hy komt, en daer hy't best kan vinden.

Geen' plaetsen hy ontsiet, geen' hoogheyt, geen persoon;

Al waer't des Koninghs staf, of 's Paus dry-dobbel kroon.

Elck schout hem dan met recht, en gaet voor hem verr' loopen:
En met wel goeden wil de galgh-strop sal hem koopen.

Hoe edel dat hy is, hoe schoon, hoe out, hoe jonck,

Elck jont hem van de leer te doen den lesten spronck.

Oock komt den meesten hoop dees schande te geschieden:
Van hondert qualijck een sal toch de galgh ontvlieden.

Straft heden hem te deegh: bekijft hem, maect beschaemt:

Met geesselen by hoop sijn lichae[m] bloedigh praemt:

't En helpt met allen niet. Al kreegh hy duysent slagen
Op sijnen blooten rugh, die niemant sou verdragen,

En tot verscheyden keer, wiert in het vlees gebrant,

Noch sal tot dieverij uytsteken voet, en handt.

Doet al wat u belieft, gh'en sult een dief niet pranghen,
Van sijn bedorven aert voor dat hy is gehanghen.

Hier toe hoeft geenen blijck. 't En is niet dan te waer.

De galgen over-al, bewijsen't ons te klaer.

Dus die sich selven soect van schande te bevrijen,
Moet hem van dieverij in 't heymelijck oock mijen.

De diefte komt toch uyt: de kraeyen sullen toch,

Al wist een mensche niet, uyt-bringhen 's diefs-bedrogh.

+ Exod. 20.
Lev. 19.
Deut. 5.
Matth. 19.
Ephes. 4.