Gheestelycke dichten

[p. 87]

XXI. gedicht.
Tot Heeren ende Meesters In 't gesagh van hunne dienaers ende ondersaten.

DEn meester die een knecht van trou eens heeft verkregen,
Dat hy uyt gantscher hert tot hem wel zy genegen

Als tot sijn' lieve siel, of uytverkoren kint,⁺

Het welck hy boven al wel gae-slaet en bemint.

't Is toch te fray om sien, een knecht die eerlijck wandelt:
Sijns meesters saken all' rechtveerdelijck doorhandelt:

Die wat hem staet te doen, sorghvuldelijck dat doet,

Noch immermeer verset tot onrecht sijnen voet.

Die inder waerheyt werckt, en doet na sijn vermogen:
Wiens sinnen altemael zijn t'samen opgetogen

Tot winst en groote baet: die sulck een knecht behoudt,

Heeft binnen in sijn huys daer hy hem op betrout.

Dus staet den meester toe met hem te laten volgen
De vryheyt die hem komt: noch haest te zijn verbolgen⁺

In saken kleyn van prijs: want werdt hy seer gepraemt,

En in 't gesicht van veel, begrepen, en beschaemt,

Sal scheyden uyt sijn dienst, en gaen in ander' hoecken
De vryheyt die hem faelt by nieuwe meesters soecken:

Doch, die soo goeden knecht, moetwillens steect van kant

Berooft sijn eygen huys van sijnen besten pant.

Voorts, staet den meester toe, wel neerstigh te besorgen
Dat 's knechts verdienden loon niet ongeloont tot morgen⁺

By hem en blijve staen: maer sal noch voor den nacht

Hem geven dat hem komt, soo verr' hy daer naer wacht.

Want soo hy dat versuymt, den werckman sal hem keeren
Tot onderstandt en hulp tot God; een Heer der Heeren:

En toonen hem tot blijck, en sonderlingh bescheedt,

Van sijnen rechten eysch, sijn aensicht noch in 't sweet.

Welck sweet sal roepen luy': en God, siet, sal sijn' ooren
Wijt open doen tot hem, en sijnen roep aenhooren:

En straffen na verdienst den gene die misdoet;

Insuygende het sweet des werckmans, en sijn bloet.

+ Eccli 7.
Eccli. 33.

+ Ibidem.

+ Lev. 19.
Deut. 24.
Tob. 4.

[p. 88]

 

Oock is des meesters last sijn' dienaers t'onderwijsen:

 

Te straffen van het quaet, en van het goet te prijsen.

 

De deught te preken aen: te leeren hoe dat Godt

 

Moet wesen hun begin, het midden, en het slot.

 

En, hoe elck hebben moet de vreese Gods voor oogen

 

In alle sijnen ganck: en nimmermeer gedoogen

 

Dat oock het minste quaet in hem verweeren sal,

 

Het welck de siele bringht tot schadelijcken val.

 

Hoe dat de deught alleen den mens maect wel-geboren:

 

De sond' hem oock alleen jaeght eeuwelijck verloren:

 

Hoe dat de deught by Godt gheëert werdt en ghekroont:

 

Het quaet altijt gestraft: het goet altijt geloont.

 

Dus niemandt hier en mach sijn' Heeren soo behagen,

 

Of moet noch meer naer Godt, en sijn' geboden vragen:

 

En dincken dat hy't is die't oock van verr' al siet,

 

En alles datter is, heeft vast in sijn gebiet.