Gheestelycke dichten

[p. 54]

Thienste gedicht.
Tot Gheestelycke persoonen in 'tghemeyn.

GHy, die daer zijt ghestelt een licht hoogh in de wolcken,
Om als een' klaere sterr' te lichten alle volcken

⁺Tot alderhande deught; siet dat ghy soo klaer licht,

Dat heel het leecke volck tot wel-doen werd' gesticht.

Den handel van u doen verciert met goede reden:
De woorden die ghy spreect gheeft voetsel uyt uw' seden:

Den goddeloosen straft, en door goet leven leert

Hoe verre hy van Godt is achterwaerts gekeert.

Een gheestelijck persoon moet toch den spiegel wesen
Waer in een sondigh mens moet sijne fouten lesen,

En sien wie dat hy is: hoe verr' hy sijnen voet

Geset heeft vande deught, en van het beste goet.

Soo sal hy Godt den Heer, den Vader van hier boven,
(Tot beternis gebrocht) van sulck een voetsel loven.

Siet dan wel neerstigh toe: neemt fackels in de handt,

Ontsteken door het vier der liefde, dat heet brandt:

⁺De lendenen schorst op tot alle eerbaerheden:
Tot alle deughtsaemheyt u leven wilt besteden.

⁺Weest sober in het kleedt, in spijs, en in den dranck:

Behoorlijck gemaniert in spraeck en in den ganck.

Een-yder gheeft de spoor tot een ghestichtigh leven:
Soo werdt den hooghsten staet, den hooghsten prijs ghegeven.

⁺Want, als het hooft is sieck uyt eenen quaden gront,

Tot aen de voeten toe is't lichaem onghesont.

De handen, beenen, rugh, soo groote pijn ghevoelen
Als boven in het hooft, en in de hersens woelen.

De reden, het verstandt, en oock den vrijen wil

Zijn altemael in 't hooft, als in haer' plaetse, stil.

+ Matth. 5.

+ Luc. 12.
Ephes. 6.

+ 1. Pet. 5.

+ Ghelijckenisse.

[p. 55]

 

De sinnen van ghelijck, uytwendigh, en inwendigh,

 

Zijn in den stoel des hoofts elck tot het sijn behendigh:

 

En wat daer onder is, staet onder sijn ghebiet;

 

Werdt dan het hooft ontstelt, de rest' valt in verdriet.

 

De saeck gaet oock alsoo met hoogh' en leeghe staeten;

 

Het leegh moet toch van 'thoogh' sijn' beste gaven vaten.

 

Als dan het gheestelijck in goede seden manct,

 

Het werelts volck veel meer tot wel te doen verkranct.

 

De deughden selden doet, of 't siet-se voor gheschieden;

 

Want 't houdt meer van 't vertoogh, als van het straf gebieden.

 

De sake gaet dan wel, als gheestelijck persoon,⁺

 

Het licht van sijn goet werck, een ander set ten toon:

 

Als hy het volck gaet veur: maer meer met rechte stappen,

 

Als met behanghen tongh die wonder wel kan klappen.

 

De daedt bewijset klaer, hoe vele daer aen kleeft;

 

Men vindt toch 't beste volck, daer 't Gheestelijck wel leeft:

 

En gheen soo ongheschickt van wereltsche persoonen,

 

Dan daer onghemaniert de Gheestelijcke woonen.

 

Daer't altijt doncker is, en nimmer son' en schijnt,⁺

 

Gheen' vrucht soo schoon, soo groot, of achter-na verdwijnt:

 

Daer nimmer oock het licht van woorden, en van wercken,

 

Den wanckelbaeren mens in deughden komt verstercken,

 

Al waer den goeden wil op 't beste goet gebout,

 

Allenghskens hy vergaet, en heelen al verflout.

 

Dus siet wat dat ghy doet: siet dat ghy na 't betamen

 

Altijt de wercken voeght hy uw' verheven namen:

 

Siet dat ghy door wel-doen voor yder dien toch zijt,

 

Die ghy uytwendigh tooght te zijn in u habijt.

+ Matth. 5.

+ Ghelijckenisse.