Gezangen, of het vrolyk gezelschap der negen zanggodinnen

[p. 199]

Die mint dient blind te zyn, zy Tryn, dan heftze trek.
Dan min ik niet, zy Koert, 'k heb oogen in myn nek.

Stem: Mars van Marlbourg.

Allegro.

Zie daar ik heb den hooi van Tryn,
Ik geef het vryen te eenemaal de zak,

[p. 200]

Ik hou nu meer, en 't heeft ook schyn,
Van den wyn en een pyp tabak.
'k Heb lang geloopen na de Meid haar gat,
Ik ben dat mal ge - brui al zat.
De min heeft in myn zin geen vat,
Ik hou het met het druive nat.
Laat al die wil gaan vry - - - - - - - - - - - - - -- - en dan;
Ik kies voor Tryn de koele wyn,

[p. 201]

En ik hou het met de vol-le kan.

2.

Al 't vryen is maar bruijery,

Men krygt'er niet met al van in het lyf;
't Is beter ongebonden, vry, Ik voor my
Heb den brui van 't Wyf.
Ik zie in 't Trouwen weinig raariggheid;
Het steekt vol last en zwaarigheid;
De trouw baart rouw; 'k zeg jou, de Meid
Heeft menig in 't verdriet geleid.
Die trouwt is vast een slaaf altyd,
En ook, terstond, Door 't Echtverbond
Zyn zoete gulde vryheid kwyt.

3.

Trouwt men een allebastre pop,

Zo dat haar glans Jan Alleman bekoort,
Zy geeft u ligt twee hoorens op, En de schop,
't Is wel meer gehoord.
Of is zy lelyk als den nacht; wat is 't
Als men 't vermaak der oogen mist?
En ryk, zo wyk en stryk haar list;
Ook benje als aan een boom gepist,
Zo haar verstand den meester is.
Of weet zy niet, Wat is zy? ziet,
Slegts laffe en ongezoute vis.

4.

Is 't Wyf meer geldig dan den Man,

ô Jee! wat hoort hy dagelyks verwyt;
Tast hy 't somwyl een weinig an, 'k Weet'er van
Hoe den Man dan lyd!
Daarom betreur ik nu een Minnaarslot,

[p. 202]

 

Die om de Vryster kwylt en snot,

 

En kucht, en ducht, en zugt als zot;

 

En rammelt als een rommelpot.

 

Ik laat die korswyl voor de Jeugd.

 

Het Huwelyk Is gruwelyk,

 

De vryheid is myn hoogste vreugd