Gezangen, of het vrolyk gezelschap der negen zanggodinnen

Kusjes aan Iris.

Adagio.

Ach I-ris! die, op 't minzaam ko-ralyn,
Ach I-ris! die, op 't minzaam ko-ralyn,
Het ambrozyn uw 's lip-jes mogt genaaken,
Het ambrozyn uw 's lip-jes mogt genaaken,

[p. 203]

Zyn kusschen zou gewis oneindig zyn,
Zyn kusschen zou gewis oneindig zyn,
Om eeuwiglyk dien nec-tergeur te smaaken.
Om eeuwiglyk dien nec-tergeur te smaaken.

2. Ja Iris lief, vergunde gy my, dat

Ik mynen mond aan de uwe vast mogt stren'glen,
Ik had meer schat dan Krezus ooit bezat,
En was op aard de zaligste aller Eng'len!

3. Maar ach! gy trekt u t' elkens, (laas! te straf,)

Wanneer ik 't onafscheid'lyk zoet kom nad'ren,
(Onaangezien myn zuchjes,) van my af,
Zo daalt myn vreugd, die opwaarts steeg door de ad'ren.