Den lacchenden Apoll, uytbarstende in drollige rymen

[p. 272]

Stemme: Ik sweer u by de Goôn.

AY schoone Nimph waer heen, wend ghy u rappe leên!

Sult gy dan eeuwig vluchte? ay keert doch mijn Pyreên

Want hoe gy meerder vlucht, mijn lijden grooter wert
U by zijn my geneest, maer 't af zijn baert my smert.

2. Hoe swiert de blonde vlecht, met strikjes vast gehecht,

De koker op de zijde? harte gy bevecht,
Bevechten, neen, ô neen! maer loncken die gy straelt,
Zijn felder dan de schicht die uyt u boge draelt.

3. 't Is een geruyme tijdt, dat ick u heb gevrijdt,

En u alleen verkoren, 't harte ingewijdt,
Ghy weet mijn yver sucht geen ander Tempels eert,
Nog ander reukwerk smookt, dan daer gy wort ge-eert.

4. Geen Geyt, noch Duyf, noch Lam, noch Swaen,

noch Gans of Ram,

Noch eerste fruyt, noch bloemen, ghy oyt van my nam;

[p. 273]

 

Schoon ick met tranen badt, aenvaert dit ay Pyreên,

 

Tot tuyg van trouwe min, maer 't was staeg harder neē!

 

5. Waer uyt rijst u hoogmoet? gy zijt als ik gegoet,

 

U Ouders als de mijne, by ons op-gevoet;

 

Het Autaer dat gy eerd', dat eerde ick staeg oock:

 

En smoockte nevens u de Gooden den Wieroock:

 

6. Onmogelijk dat Gebeên, die wy te samen deên,

 

d'Onsterffelijke Goden t'evens niet verscheên.

 

Ay! soo ons beden gaen verselschapt na haer Throon!

 

In 't opper-salig Rijk, is 't reed'loos my te doon.

 

7. Doch wilt gy, 'k bid Jupijn, dat ik in dieren schijn

 

U wrede mach gemoeten, 't zy dan hart of swijn,

 

Op dat u vlugge pijl, die nu staeg van my wendt,

 

Door jacht-sucht aen-devoert, mijn treurig leven endt.

 

8. Soo sal de zoete doodt, mijn leven in u schoot

 

En bloedt, en ziel uyt-storten: raecken uyt mijn noot.

 

Ick bid dees kleyne beê! doch hoog by my geacht!

[p. 274]

 

Want sterven is geen doodt, als men na sterven tracht.

 

 

 

B.B.