Den lacchenden Apoll, uytbarstende in drollige rymen

[p. 184]

Aan een sekere Dame op haar afgestorve Zoon, zijnde een bastaart.

IK dacht in 't eerst dat het gerugt niet wel so swaar was,

Doch Juffer! u verlies is my van herten leet!

Maar 't schijnt dat yder denkt dat hy het kint sijn vaar was;

Want yder gaat om hem schier in den rouw gekleet

P.E.