Den lacchenden Apoll, uytbarstende in drollige rymen

[p. 79]

Toon: Couragie.

ACh! wat komt hier voor een vlaeg

Door kruypen al mijn schonken:

Want mijn Admirael wordt graeg

Op yemant sijn volle laeg
t'Ontfoncken, t' ontfoncken, t' ontfoncken.

2. 'k Krijg een Zeyl in mijn gesicht,

Wat Schip of het mach wesen;

't Is het Schip Vrouw Venus Nicht,

Dat noch nimmer heeft geswicht
Voor desen, voor desen, voor desen:

3. 't Heeft soo meenichmael gekamt,

Het woelden als een donder,
Schoon het wierdt aen boort geklamt,
En met grof geschut bedamt
Van onder, van onder, van onder.

4. 'k Acht het evenwel geen noot

[p. 80]

 

Om ook een kans te wagen,

 

En of het mijn weerstant boot,

 

'k Heb al vry wat kruyt en loot

 

Voor 't vragen, voor 't vragen, voor 't vragen.

 

5. Stuurluy, stuur maer lustig voort,

 

Wilt het op 't midden ramen,

 

Als ick daer dan ben aen boort,

 

Entert jy luy d'achter-poort

 

Te samen, te samen, te samen.

 

6. Hy! couragie! hou maer aen:

 

't Canon doet operatie.

 

Ach! mijn krachten die vergaen,

 

En 't grof geschut leyt ongelaen.

 

Och lacy! och lacy! och lacy.