Den lacchenden Apoll, uytbarstende in drollige rymen

Toon: Amarante.

DIaniere, Ick en viere U niet meer:

'k Acht u loncken, Mijn t' ontvoncken, Veel te teer.

[p. 81]

 

2. 'k Haet het minnen, Dat de sinnen maer verwart,

 

Wijl de Liefde Noyt door-griefde Eenig hart.

 

3. Of de wonden Soeken vonden, Die al d'eer.

 

Van de Vryers, Noyt bedyers, Rucken neer.

 

4. Minje matich, 't Is te statich, 't Wort belacht,

 

Minje flouw'lijck, 't Is te kouw'lijck, 't Wort veracht.

 

5. Minje trouw'lijk, 't Is te vrouw'lijk, En men seyt,

 

Siet de slaven, Eensjes draven, Om de Meyt,

 

6. Daer s'haer pooten Lichtaen stooten Door een grau.

 

Dat de beenen Voor de scheenen Worden blaeuw:

 

7. Daerom Vrysters, Schoon j'als Lysters, Singen kont,

 

En het rappe Exters klappen Overwont.

 

8. 'k Sal u laten By u praten, By u sang,

 

En mijn houwen Sonder vrouwen Buyten dwang.

 

9. Kom dan Bacchus, Kom Iacchus, Kom Aoon.

 

Kom Dircaeus, Kom Nicaeus, 'k Acht u schoon.

 

10. U bemin ick, U besin ick, U alleen

[p. 82]

 

Salick Vryen, En benyen, Anders geen,

 

11. Als die menschen, Die mijn wenschen Van dees buyt

 

Af te keeren Die 'k wil sweeren Voor mijn Bruyt.

 

 

 

F.V.O.