Zinne-beelden der liefde
(1703)–Willem den Elger–
Auteursrechtvrij
[pagina 219]
| |
 | |
't Onnozel muisje moet van zyne vryheid scheiden,
En word gevangen daar het wat te rooven dagt.
Hoe menig heeft de min niet in die strik gebragt.
Die onze loosheid vaak voor anderen bereide.
De strikken die men in de min voor and're stelt
Zyn vaak die daar men zelf het eerst door word geknelt.
| |
[pagina 221]
| |
De liefde vangt ons door haar lok-aazen.
Het is zeeker dat de Liefde ons nooit beter kan in-
Bellerophonteo cum Pallada fonte lavantem
Membra videt, perdit lumina Tiresias.
Haud aliter carae fruerer dum nuper amicae
Aspectu, exoptans lumina mille mihi,
Me circum subita volvi caligine sensi:
Mox dominae roseo procubui gremio.
Mansissem caecus, sed fato major, amica
Reddidit ambrosiis lumina basiolis.
Ik heb het dus in 't duits nagevolgt. Wanneer Tiresias Minervâs naakte leden
In 't baden zag, verloor hy zyn gezigt terstond.
Dit viel my meê te beurt als ik, vol tederheden,
En met een gretig oog, laatst zag myn Rosemond:
Ik voelde een duisternis benevelde myne oogen;
'K zeeg magt'loos in de schoot van myn beminde neêr.
'K was blind gebleeven, maar myn lief van meer vermogen
Gaf my straks myn gezigt met lieve kusjes weêr.
Van het tweede zegt Menage in het twede van zyne Epigrammata. Basia surrepta.
Surripui ludens tenerae duo basia Gallae,
Non impune tuli: me mihi surripuit.
| |
[pagina 222]
| |
Ik zal dit niet vertaalen, om dat
J. de Bruin
dezelve gedagten Ik soog (o soete saak!) ik soog eens uit de tippen
Van Engellyke lippen
Meer Honingwyn alleen,
Dan van Cupidoos rot oit dede 't algemeen.
My dogt ik was gestelt ten toppe van verblyen;
Wanneer in my kwam glyen
Ik weet niet wat voor gift,
Dat my een vremt gejeuk heeft in het hart gegrift.
Dus zien wy wufte lien als afgeregte valken
By wylen wel verschalken
En handelen een beer,
Hy gaat om honing uit en keert gesteeke weêr.
En diergelyken zal men meer kunnen vinden by Marini,
Guarini, en anderen.
|
|