Serenade voor Lena

[p. 27]

Lied in de nanacht

De maan zinkt geel de nanacht in:
Naast kaarsen die de dichters doven,
Rust bot de pen en afgekloven;
De nacht ligt moe van rijm en gin.

Papieren ruw bijeengeschoven:
Onwennig ziet de laatste zin,
Vervreemd van het gedroomd begin,
Misprijzend langs het blad naarboven.

In 't Noorden slapen blonde vrouwen;
In 't Zuiden slaapt in 't blad de wijn;
Een schip trekt rustloos uit de touwen
Zijn nachtelijk gezang van pijn....

Veracht zijn, drinken, dromen bouwen,
Gebonden blijven: dichter zijn.