Serenade voor Lena

[p. 22]

Gedicht

De maan groeit ronder elke nacht
Dat ik je bijzijn moet ontberen,
Die nochtans op een wederkeren
Van je verdwaalde schreden wacht.

Diep aadmend welft de nacht zich ronder
Om sterrenbloei en hoge maan,
Over de warmgekuste waan
Van de gelieven ver daaronder,
Dat geen van liefdes grote dromen
Ooit wreed zal worden omgebracht
Door 't zilveren kromzwaard van een nacht
Die deze ene na zal komen.