Serenade voor Lena

[p. 21]

Petite elegie rhetorique

Kristallen varens rezen aan de ruiten
En sloten boog aan boog geschaard
De witte ijlte buiten;
Midzomer bloeide aan de open haard,
Want warme bloemen vielen aan mijn hand ten buit:
De dwaaltuin van haar zijden kleren
Was 't geurend paradijs waaruit
De engel mij niet wilde weren.
Maar nu het land een paradijs
Van zon en warme geuren werd,
Is door een vorst die zijn paleis
Daar bouwen mocht, met bergen ijs
De toegang tot haar tuin versperd.