Serenade voor Lena

[p. 14]

Achterburgwal

Niets is zo bitter dat men niet zou drinken
Om 't zoete dat men eens te proeven placht,
Wanneer men nu en dan een korte nacht
Zijn vers uit een kristallen hart mocht klinken.

Want menigeen die deze wijn zag slinken
En hem uit water weer te scheppen tracht,
Ziet tussen sterren in de avondgracht
Een roodverlicht en open venster blinken.

En weet de spiegeling van elke rode
Gedempte lamp als alle licht een schijn
Die water niet verwarmt tot zoete wijn.
Maar dorst maakt ieder wegen overbodig:
De wijn is op, laat het dan bitter zijn;
Geef mij je mond, ik heb hem bitter nodig.