Serenade voor Lena

[p. 13]

Toevlucht

O korte weg van bruin naar blond,
Naast 't moeizaam pad erheen gelegen,
Ons reddend van het overwegen
Of het verlangen ooit bestond.

Nu zij mij van haar lippen zond,
Met woorden die hun bron verzwegen,
Lacht mij een keur van lippen tegen
Waarheen 'k de doortocht openvond:
De korte weg van bruin naar blond,
Van hart naar open arm gelegen.

In nachten, dicht aaneengeregen,
Verslapend elke morgenstond
Die licht werpt over nieuwe wegen,
Gaat 't rode hart van mond tot mond
Gewillig met zijn liefde rond
En laat zich als een beker legen.

O korte weg van bruin naar blond.