Geen letterheren

Uit de voorgeschiedenis van de vijftigers

Verkoop Reflex

Intussen was het de Nederlandse experimentelen wel duidelijk geworden dat sedert de onderschikking van de groep in het internationale geheel van Cobra, het verschijnen van het blad Reflex weinig zin meer had. Als door een wonder bracht het besluit om Reflex dan maar op te heffen een voor die dagen aanzienlijke som gelds op. De in Haarlem gevestigde uitgeverij De Spaarnestad had, naar de mode van die dagen, vergevorderde plannen voor het opzetten van een periodiek naar de snit van Reader's Digest. Als naam voor deze Nederlandse digest was men op Reflex gekomen, onbekend met het feit dat er al een obscuur tijdschriftje onder die naam bestond, uitgegeven door een rumoerig groepje kunstenaars. Nu zou het voor het toen al machtige uitgeversconcern een

[p. 136]

koud kunstje zijn geweest gewoon met zijn blad te beginnen en elke van de schildersclub uitgaande aanspraak op de titel naast zich neer te leggen. Maar de kans dat het kleine Reflex door schandaal en politiek gedoe de reputatie van het grote Reflex zou schaden, was niet denkbeeldig en dus wilden de Haarlemse heren wel met het Mokums artiestenvolk onderhandelen. Derhalve deed de groep maar weer eens een beroep op de zakelijke talenten van ontwerper Louis Tiessen. Deze verkocht, na een onderhoud met Spaarnestad-vertegenwoordigers ten kantore van zijn werkgever Konersmann, het alleenrecht op de naam Reflex aan dit uitgeversbedrijf voor het ronde bedrag van ƒ 500, -. Het is met deze vijfhonderd gulden dat enkele maanden later, in november, het vierde, Nederlandse nummer van Cobra zou worden gefinancierd, dat verscheen ter gelegenheid van de Cobra-tentoonstelling in het Amsterdamse Stedelijk Museum.