Kyrieleis

[p. 75]

In Memoriam mijzelf

Voor Slauerhoff

Jij kon alleen in je gedichten wonen.
Ook ik, helaas, weet daar alleen mijn huis.
Anders dan jou, heeft heimwee naar een thuis
immer van 't diepst in mij bezitgenomen,

hunker naar warmte, maar het bleef slechts sneeuwen,
daar was geen hart, waarin ik rusten kon,
en het lied, dat vanuit dit heimwee begon,
werd cel en kerker, als in middeleeuwen.

Broer, ook mij komt de nacht, mij ontbreekt
reeds de kracht, dit al langer te dragen,
misschien wacht mij ergens een klein wit kruis,

waaronder zwijgt, wat nu nog staamlend spreekt.
Misschien dat later, bevreemd, wie het zagen,
het kleine inschrift herhalen: Naar huis.