Kyrieleis

[p. 76]

Kyrieleis

Dies irae, dies illa

Landman God, strek Uw hand,
Uw veld is wit om te oogsten.
De zon, die laag in het oosten
in paars en purper brandt

spelt Uw dreigend getij,
de gesel Uwer gerichten,
en de wind weet de slag des zichtens,
en glijdt bevreesd voorbij -

Want zie, hoezeer in Uw tarwe
het donker genesteld staat
van bitterheid en boosheid,
en het hoogwoekerend kwaad

van halmen ongevuld,
dor en onnut ten oogst,
vergeefs van regen bedropen,
onvruchtbaar, leeg en boos,

en dit al ten dage Uws toorns
geslagen door Uw zeis,
en Uw wan is in Uw handen...

Kyrieleis.